شاپور

شاپور (shapur) در سال های اخیر موج تازه ای از رپ خوان های مستقل وارد صحنه موسیقی ایران شده اند که با سبک نگاه و صدای متفاوت خود توانسته اند تأثیر عمیقی بر شنوندگان و فضای فرهنگی بگذارند. یکی از این چهره های خاص شاپور است؛ رپری با صدای خشن لحن صریح و محتوایی که از دل واقعیت تلخ جامعه بیرون آمده. شاپور فقط یک خواننده نیست بلکه روایت گر زندگی قشر فرودست و صدای کسانی است که معمولاً در رسانه ها شنیده نمی شوند.

شاپور کیست؟

شاپور که نام واقعی اش هنوز برای بسیاری از مخاطبان نامشخص مانده یکی از رپرهای مستقل ایرانی است که فعالیت هایش را از سال های پایانی دهه ۱۳۹۰ آغاز کرد. او متولد شهر ایلام است و بسیاری از اشعارش نشانه هایی از تجربیات زندگی در استان های محروم و حاشیه ای ایران دارد. همین پس زمینه تأثیر زیادی بر محتوای ترانه هایش گذاشته و باعث شده مخاطبانش او را هنرمندی «واقع گرا» و «مردمی» بدانند.

صدای بی پرده از دل خیابان

برخلاف بسیاری از رپرهایی که درگیر محتوای کلیشه ای یا موضوعات روزمره هستند شاپور با انتخاب سوژه های سنگین و اجتماعی وارد میدان شد. او در قطعاتش از فقر اعتیاد تبعیض بیکاری سرکوب و زندگی سخت اقشار پایین جامعه می گوید. محتوای ترانه های او گاهی آن قدر صریح و واقعی ست که شنونده را درگیر کرده و برای لحظاتی از دنیای سرگرمی بیرون می کشد.

شاپور اعتقادی به سانسور ندارد. او حرفش را همان طور که هست می زند حتی اگر تند تلخ یا ناراحت کننده باشد. این بی پروایی در بیان باعث شده که بعضی ها او را با هنرمندانی چون فدایی هیچ کس و حتی رپرهای فرانسوی و آمریکایی مقایسه کنند که موسیقی شان جنبه اعتراضی پررنگی دارد.

سبک موسیقی و امضای هنری

شاپور سبک خاصی در اجرای رپ دارد؛ صدای بم و خش دارش بیت های سنگین و غمگین و لحن تهاجمی و گاه طنازانه اش باعث شده آثار او به سرعت در ذهن مخاطب حک شود. برخلاف بعضی رپرها که سعی می کنند موسیقی شان را تجاری یا عامه پسند کنند شاپور هیچ گاه مسیر ساده تر را انتخاب نکرده است.

او در انتخاب بیت ها وسواس زیادی به خرج می دهد و معمولاً از تم های تاریک سرد و عمیق استفاده می کند که با محتوای اجتماعی اش هماهنگ باشد. حتی در تنظیم صدا و میکس آثارش هم تلاش می کند فضایی واقعی و نه ساختگی بسازد.

موضوعاتی که کمتر کسی درباره شان می خواند

یکی از ویژگی های بارز شاپور انتخاب موضوعاتی ست که بسیاری از رپرها از آن ها عبور می کنند. او درباره ی درد مردمانی می خواند که دیده نمی شوند. کارگران بی حقوق زنان سرپرست خانوار کودکان کار زندانیان سیاسی معتادان فراموش شده خانواده های قربانی فقر و تبعیض.

در برخی قطعات او اشارات مستقیمی به شرایط مناطق غرب کشور مخصوصاً ایلام و کرمانشاه به چشم می خورد. این نواحی با چالش هایی مثل بیکاری مهاجرت اجباری و نابرابری های گسترده روبه رو هستند و شاپور تلاش کرده تا صدای آن ها را از طریق رپ به گوش دیگران برساند.

استقلال هنری و دوری از جریان های تجاری

شاپور یکی از آن رپرهایی ست که به شدت به استقلال هنری خود پایبند مانده است. او با شرکت های موسیقی قرارداد نمی بندد با برندهای تجاری همکاری نمی کند و در فضای مجازی هم تلاش می کند شخصیت واقعی و بی فیلتر خود را حفظ کند.

او بارها اعلام کرده که موسیقی اش فقط برای آگاهی بخشی و اعتراض است نه برای شهرت یا پول. همین نگاه باعث شده هواداران وفادار زیادی پیدا کند که برایش احترام قائل اند و آثارش را نه صرفاً به عنوان موسیقی بلکه به عنوان یک بیانیه اجتماعی دنبال می کنند.

واکنش مخاطبان و رسانه ها

با وجود این که شاپور فعالیت زیادی در رسانه های رسمی ندارد آثارش به سرعت در بین مردم منتشر می شوند و در شبکه های اجتماعی وایرال می شوند. بسیاری از شنوندگان او را به عنوان «صدای مردم» می شناسند؛ کسی که بدون ترس از سانسور آنچه را دیگران فقط در دل می گویند فریاد می زند.

در عین حال برخی رسانه ها نیز به دلیل تند و تیز بودن محتوای آثارش از انتشار نام یا آثار او خودداری کرده اند. اما همین محدودیت ها بیشتر باعث شده تا مخاطبان با اشتیاق بیشتری به دنبال موسیقی اش بروند.

همکاری ها و پروژه های مشترک

تا امروز شاپور با برخی از رپرهای مستقل و هم فکر خود همکاری هایی داشته است. این همکاری ها معمولاً در قالب قطعات مشترک یا آلبوم های موضوع محور منتشر می شوند. شاپور معمولاً با هنرمندانی کار می کند که همان دغدغه های اجتماعی و سیاسی را دارند و از ورود به بازار موسیقی صرف پرهیز می کنند.

آینده ای پر از حرف ناگفته

با توجه به روند کاری شاپور و محتوای قوی آثارش انتظار می رود که در سال های آینده شاهد آلبوم ها و پروژه های جدی تری از او باشیم. او هنوز در آغاز راهی ست که می تواند در آینده به یکی از مهم ترین جریان های رپ مستقل فارسی تبدیل شود.

شاپور با زبان موسیقی به بیان آنچه در دل جامعه پنهان مانده می پردازد. او آمده تا بگوید رپ فقط برای رقص و سرگرمی نیست؛ رپ می تواند صدای خشم درد و امید باشد.