دانلود آهنگ کندن فرشاد + متن آهنگ

دانلود آهنگ کندن فرشاد + متن آهنگ

دانلود آهنگ کندن فرشاد | آهنگ کندن فرشاد | آهنگ فرشاد کندن | دانلود آهنگ کندن از فرشاد

Download the song Kandan by Farshad | Song Kandan by Farshad | Farshad Song Kandan | Kandan Song

متن آهنگ کندن فرشاد

جنگی در من خونریزی

دستوری در من سرپیچی

حرفی در من سرریزی

حسی در من فریاد می کنه

تبی در من سوزان

هر نسیمی در من طوفان

ناچار عمیق تر میشی وقتی

شَکی در تو باد می کنه

از روزمرگی گامِ فراتر

فهمِ دروغِ فشارِ برابر

چشمی واسه نگاه به سراسر

آخر به اول اول به آخر

هیچ میونبری تسکین نیست

وقتی که می افتم به دامِ تلاشم

مگه روزگار چیزی بهم میده اگه حتی برقصم به سازِ هراسم؟

شکمِ گرسنه فکر رو میکُشه و فکرِ سیرها گرسنه ها رو

این چرخه ی منحوسه که تمیز میده

همه ی این غلطها از درسته ها رو

من خودم رفتم و دیدم که خیلی چیزها میمیرن بعدِ هر بن بست

عقربه ها رو عقبی نچرخون که میزنه هنوز هم نبضِ هر فرصت

رد میشم از پوچی ولی نه با فراموشی

اضطراب و رنج و ملال

ادامه داره این هم آغوشی

اینطوری درمیام هر دفعه از خاموشی

حتی وقتی هر دفعه باخته

من از نیروم تخلیه نمیشم

سر و تهِ من رو نمیشه مقرر کرد

من تعریف میشم تو دستی که نمیدم

من زیرِ پایِ خالی رو دیدم و سرمایِ چرکِ نداری رو دیدم

جایی که ساختار به قهقرا میرفت

خراب نشدم تا خرابی رو دیدم

عنکبوتِ ترس تار می تنید

باز میخرید حکومتِ سکوت زمان ولی

تا به رخ نماییِ خودِ مرگ

ما وجود داریم پس جار میزنیم

می شم کَنده

از نکندن

هوا میخواد بیاد نفسم کم

می شم کَنده

از نکندن

خودم نباشم خبرم هست

می شم کَنده

از نکندن

وقتی که پُل و ارتباط کذبه

صدبار رفتم رو به پایان

همین می شد ابتداش قصه

من گوشه گیر نیستم فقط دیگه وسطی نمونده

گاهی حس می کنم همه مُردیم

ولی جسدی نمونده

غلت میخوریم روی سودِ هم

سود اندامِ اخلاق رو میبُره

تن نده به اون بلندگویی که هر روز هر روز حرفهات رو میکُشه

نمیشم تهنشین نمی کنم نشست

تهِ این لیوانِ پست

میمونم خودم از قصد

تا وقتی دروغِ عقیده زیر آرایش هست

بهم میگن وحشی توی شعرشون شوقهای شَیاد

معشوقه کجاست تو شهرِ عُشاقِ اشیاء؟

بیرون از این لیوان غوغایِ فرداست

صورتی درونم مشت میخوره

وقتی که زندگی بهم پشت میکنه

من به دنبال خودم میرم هر چقدر که تند میدوئه

وجود رو به جرمِ رشد میجوئه

اسیدی که نبودن رو شکر می کنه

می مونم دور از آغشتگی که به آهستگی من رو خُرد می کنه

ایستادم تو رو تخریب تهدید اومد بعدِ تهدید

حتی توی فرطِ قحطی راه داشت که با تمجید فَربه تر شیم

ولی هر شکستی یعنی نقضِ تسلیم

تاریخِ خودم رو ساختم جای جعلِ تقویم

میخوابم رو سیاهی اگه مُده تختِ رنگی

میسازم صحنه ی خودم رو

تا نشم به سودِ صدتا صحنه تقسیم

همینه نقشِ تصمیم

شدم عوض ولی نه به نفعِ وضعیت تا

که به جهان کنم تغییر تقدیم

نه از دست دادم با ژرفِ تسلیت

نه به دست میارم با طرحِ تبریک

زندگی بودن بود نه نمودن

آغوشم بازه به کُلیتش

نه به جاییش که دوست دارم سرِ سوزن

می شم کَنده

از نکندن

هوا میخواد بیاد نفسم کم

می شم کَنده

از نکندن

خودم نباشم خبرم هست

می شم کَنده

از نکندن

وقتی که پُل و ارتباط کذبه

صدبار رفتم رو به پایان

همین می شد ابتداش قصه