سفیکسیم (Cefixime)
سفیکسیم (Cefixime) یک آنتی بیوتیک قوی از خانواده سفالوسپورین هاست که برای درمان بسیاری از عفونت های باکتریایی استفاده می شود. این دارو به ویژه در مقابله با عفونت های دستگاه تنفسی ادراری و برخی عفونت های گوارشی مؤثر است. با وجود اینکه مصرف این دارو در میان پزشکان رایج است اما مانند هر داروی دیگری نیاز به شناخت دقیق مزایا عوارض و نحوه مصرف آن وجود دارد.
دارو سفیکسیم چیست
سفیکسیم یک آنتی بیوتیک نسل سوم از دسته سفالوسپورین ها است که به صورت خوراکی مصرف می شود. این دارو با مهار ساخت دیواره سلولی باکتری ها باعث توقف رشد و در نهایت از بین رفتن آنها می شود. سفیکسیم معمولاً به صورت قرص کپسول و سوسپانسیون در دسترس است و عمدتاً برای درمان عفونت های خفیف تا متوسط تجویز می شود.
موارد مصرف دارو سفیکسیم
سفیکسیم در درمان طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرد. از مهم ترین موارد مصرف آن می توان به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند گلودرد استرپتوکوکی التهاب لوزه برونشیت و سینوزیت اشاره کرد. همچنین این دارو در درمان عفونت های مجاری ادراری عفونت های باکتریایی گوش میانی (اوتیت مدیا) و برخی موارد سوزاک (گنوره) نیز کاربرد دارد.
نحوه مصرف دارو سفیکسیم
مصرف دارو بسته به نوع و شدت عفونت سن بیمار و شرایط جسمانی متفاوت است. به طور معمول سفیکسیم به صورت روزانه یک یا دو بار همراه یا بدون غذا مصرف می شود. در کودکان شکل سوسپانسیون با دوز دقیق بر اساس وزن بدن تجویز می شود. دوره درمان معمولاً 5 تا 10 روز است و بسیار مهم است که مصرف دارو حتی در صورت بهبودی علائم تا پایان دوره ادامه یابد.
فواید دارو سفیکسیم
سفیکسیم به دلیل اثرگذاری بالا و جذب مناسب از دستگاه گوارش در درمان عفونت های باکتریایی مختلف بسیار مؤثر است. این دارو در برابر باکتری هایی که نسبت به آنتی بیوتیک های قدیمی تر مقاومت نشان داده اند عملکرد خوبی دارد. همچنین مصرف خوراکی آن استفاده از آن را برای بیمارانی که تحمل تزریق ندارند راحت تر می سازد.
عوارض جانبی دارو سفیکسیم
مانند همه داروها سفیکسیم نیز ممکن است باعث بروز برخی عوارض شود. عوارض شایع آن شامل ناراحتی های گوارشی مانند تهوع اسهال درد شکم و نفخ است. در برخی افراد واکنش های حساسیتی مانند کهیر خارش یا بثورات پوستی ممکن است رخ دهد. به ندرت عوارضی نظیر کاهش تعداد سلول های خونی یا مشکلات کبدی نیز گزارش شده است.
تداخل دارویی دارو سفیکسیم
سفیکسیم ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد که باعث کاهش اثر آن یا افزایش احتمال بروز عوارض جانبی شود. از جمله داروهایی که باید هنگام مصرف سفیکسیم با احتیاط استفاده شوند می توان به وارفارین (رقیق کننده خون) پروبنسید و واکسن های زنده اشاره کرد. همچنین مصرف همزمان با آنتی اسیدها می تواند جذب سفیکسیم را کاهش دهد.
چه کسانی نباید از سفیکسیم استفاده کنند
افرادی که سابقه حساسیت به داروهای سفالوسپورینی یا پنی سیلین دارند باید از مصرف سفیکسیم خودداری کنند. بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی بیماری های گوارشی مزمن مانند کولیت اولسراتیو یا زنان باردار و شیرده باید قبل از مصرف با پزشک مشورت کنند. همچنین در نوزادان زیر 6 ماه مصرف این دارو توصیه نمی شود.
نکات مهم و هشدارها درباره سفیکسیم
قبل از شروع درمان با سفیکسیم باید سابقه حساسیت های دارویی و بیماری های زمینه ای بیمار بررسی شود. مصرف کامل دوره درمان حتی در صورت بهبود علائم اهمیت زیادی دارد زیرا قطع زودهنگام دارو می تواند به مقاومت باکتری ها منجر شود. در صورت بروز علائم آلرژیک شدید مانند تنگی نفس یا تورم صورت فوراً به پزشک مراجعه شود.
پرسش های رایج درباره سفیکسیم
آیا می توان سفیکسیم را با غذا مصرف کرد؟
بله مصرف این دارو همراه با غذا یا بدون آن امکان پذیر است اما مصرف آن با غذا ممکن است عوارض گوارشی را کاهش دهد.
چه مدت بعد از شروع مصرف بهبودی حاصل می شود؟
معمولاً بهبودی ظرف 48 تا 72 ساعت آغاز می شود اما باید دوره کامل درمان را ادامه داد.
آیا مصرف سفیکسیم در دوران بارداری ایمن است؟
مصرف این دارو در بارداری فقط با تجویز پزشک و در صورت ضرورت مجاز است.
آیا می توان این دارو را بدون نسخه تهیه کرد؟
خیر سفیکسیم نیاز به نسخه پزشک دارد و مصرف خودسرانه آن خطرناک است.
آیا مصرف بیش از حد سفیکسیم خطرناک است؟
بله مصرف بیش از مقدار تجویز شده می تواند باعث بروز علائمی مانند تهوع شدید سرگیجه تشنج یا واکنش های آلرژیک شدید شود. در صورت مصرف بیش از حد بیمار باید فوراً به مرکز درمانی مراجعه کند.
شرایط نگهداری دارو سفیکسیم
سفیکسیم باید در دمای اتاق و دور از نور مستقیم خورشید و رطوبت نگهداری شود. سوسپانسیون آماده شده در یخچال نگهداری می شود و معمولاً تا 14 روز قابل استفاده است. همیشه دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
سفیکسیم یک آنتی بیوتیک مؤثر با کاربرد گسترده در درمان عفونت های باکتریایی است. با رعایت دقیق دستور مصرف پرهیز از مصرف خودسرانه و آگاهی از عوارض و تداخلات دارویی می توان از مزایای این دارو بیشترین بهره را برد و خطرات آن را به حداقل رساند.