محمدرضا شریفی نیا (Mohammad-Reza Sharifinia) از بازیگران شناخته شده و پرتوان سینما و تلویزیون ایران است. در طول چند دهه فعالیت هنری زیادی داشته است. او در نقش های جدی و هم در نقش های کمدی خوش درخشیده و تحسین منتقدان و مخاطبان را برانگیخته است.او از نسل بازیگرانی است که همواره اصالت توانایی فنی و نگاهی هنری را در آثار خود حفظ کرده اند.

زندگی نامه محمدرضا شریفی نیا

محمدرضا شریفی نیا در ۱۶ فروردین ۱۳۴۳ در شهر تهران پایتخت ایران به دنیا آمد. او فرزند خانواده ای فرهنگی و هنردوست است که از همان سال های نخست زندگی بذر علاقه به هنر در فضای خانه اش کاشته شد. پدر او مهندس بود اما در کنار کار تخصصی اش علاقه ای جدی به هنر نمایش داشت و گاهی در برنامه های هنری محلی شرکت می کرد.

مادرش نیز بانویی فرهنگی بود که در حوزه آموزش و تربیت فعالیت داشت و با ذهنی منظم و پرورش یافته علاقه مند به ادبیات کلاسیک فارسی بود.شریفی نیا کودکی اش را در فضایی مملو از کتاب گفت وگوهای فرهنگی و رفت وآمد چهره های فرهیخته خانوادگی گذراند.

این محیط موجب شد که او از همان دوران دبستان به موضوعاتی مانند ادبیات تئاتر نقاشی و نمایش های عروسکی علاقه مند شود. نخستین فعالیت های او در هنر به اجرای نمایش های ساده مدرسه ای برمی گردد که با شور و اشتیاق در آن ها حضور می یافت و گاه حتی نویسندگی و طراحی صحنه آن ها را نیز خود بر عهده می گرفت.

محمدرضا شریفی نیا تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تهران سپری کرد. به واسطه فضای خانواده و توانمندی های درسی اش در دوران دبیرستان وارد شاخه ی ریاضی شد و سپس در کنکور سراسری در رشته مهندسی عمران دانشگاه تهران پذیرفته شد. ورود به یکی از معتبرترین دانشگاه های کشور آن هم در رشته ای پرطرفدار نشان از پشتکار و استعداد علمی او داشت.

با این حال علاقه روزافزون به هنر به ویژه بازیگری و تئاتر ذهن او را درگیر کرده بود.در اواسط دوران دانشگاه تصمیمی مهم و البته پرریسک گرفت رها کردن مهندسی برای ورود به دنیای هنر. بسیاری از نزدیکانش در ابتدا با این تصمیم موافق نبودند اما او با اعتماد به نفس پیگیرانه مسیر تازه اش را ادامه داد.

این انتخاب جسورانه آغازگر مسیری شد که بعدها نه تنها زندگی حرفه ای شریفی نیا را شکل داد بلکه بخشی از حافظه ی سینمای ایران را نیز به نام او رقم زد.محمدرضا شریفی نیا از نوجوانی با فضای فکری و سیاسی پس از انقلاب آشنا شد و در دهه ۱۳۶۰ به صورت جدی وارد فعالیت های فرهنگی-مذهبی شد.

در آن دوران او عضو یکی از گروه های تئاتری مذهبی بود که اجراهای نمایشی متناسب با فضای انقلابی و ارزشی ارائه می دادند. این گروه ها اغلب در مساجد حوزه های علمیه و پایگاه های بسیج برنامه اجرا می کردند و فضایی برای تربیت بازیگران جوان متعهد فراهم می کردند.

هم زمان با بازیگری او دستی در طراحی صحنه تولید و حتی انتخاب بازیگر داشت و از همان ابتدا نشان داد تنها به بازی جلوی دوربین علاقه ندارد بلکه در پشت صحنه نیز فردی با ذهن تحلیلی و سازمان دهی شده است.از همان دوران نوجوانی محمدرضا شریفی نیا با شور و شوق خاصی به هنر علاقه مند بود.

دوستان و معلمانش او را فردی پرانرژی متفکر و با قدرت بیان بالا توصیف می کردند. این خصوصیات بعدها زمینه ساز موفقیتش در حرفه بازیگری شد چرا که توانایی انتقال احساس و تجسم شخصیت ها را از همان اوان داشت.

شروع فعالیت هنری محمدرضا شریفی نیا

شروع فعالیت سینمایی او به سال ۱۹۸۷ بازمی گردد زمانی که برای نخستین بار جلوی دوربین رفت و در فیلم های کوتاه دانشجویی و مستقل ایفای نقش کرد. اولین تجربه حرفه ای اش حضور در فیلم سینمایی «طلسم» به کارگردانی رسول نجفیان بود که نقش کوتاهی داشت اما همین تجربه نقطه عطفی در مسیر او به شمار می رفت. پس از آن به تدریج در پروژه های بزرگ تر دعوت شد.

ورود به تلویزیون محمدرضا شریفی نیا

در اوایل دهه ۱۹۹۰ تلویزیون ایران به او فرصتی داد تا در سریال هایی نقش آفرینی کند. سریال «میدان امام» و چند مجموعه مذهبی دیگر چهره اش را برای مخاطبان آشنا کرد. توانایی اش در ایفای نقش های پیچیده و جدی باعث شد توجه مدیران تولید را جلب کند و فرصت های بزرگ تری نصیبش شود.

دوره اوج اولیه محمدرضا شریفی نیا

میان سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ با بازی در فیلم ها و سریال های مطرحی مثل «آژانس شیشه ای» و «شرایط خاص» بیشتر شناخته شد. او در این پروژه ها مهارت اجرای نقش های دراماتیک و شخصیت های خاکستری را نشان داد که نقطه قوت مهمی در شناخت جایگاه او در صنعت سینما به حساب می آمد.

آثار مهم محمدرضا شریفی نیا

طی سه دهه حضور پررنگ در سینما تلویزیون و تئاتر محمدرضا شریفی نیا نقش های متنوعی را ایفا کرده که هر یک در نوع خود نشان دهنده ابعاد مختلف توانایی های بازیگری اوست.

چه در آثار سیاسی و اجتماعی چه در کمدی های پرفروش یا درام های تاریخی شریفی نیا با دقت در انتخاب نقش و اجرای متفاوت موفق شده ردپایی ماندگار از خود در ذهن مخاطبان برجای بگذارد. در ادامه به برخی از آثار شاخص او می پردازیم

فیلم سینمایی «آژانس شیشه ای» (1998)

یکی از نقطه عطف های حرفه ای محمدرضا شریفی نیا بازی در فیلم «آژانس شیشه ای» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا بود. او در این فیلم نقش معاون امنیتی را ایفا کرد شخصیتی که در میانه بحران گروگان گیری در یک آژانس مسافرتی باید تصمیماتی حساس و بعضاً متضاد با وجدان عمومی اتخاذ کند.

شریفی نیا با نگاهی سرد لحن حساب شده و بازی بدون اغراق توانست تصویری باورپذیر از یک مقام امنیتی در وضعیت بحرانی ارائه دهد. اجرای او در این فیلم باعث شد نگاه سینمایی ایران نسبت به او تغییر کند و از آن پس نقش هایی با لایه های روانی پیچیده و درون گرایانه بیشتر به او پیشنهاد شود.

این فیلم نه تنها نقطه جهش او در کارنامه بازیگری اش بود بلکه جایگاهش را به عنوان بازیگری قابل اعتماد در سینمای جدی تثبیت کرد.

فیلم «شرایط خاص» (2002)

در فیلم «شرایط خاص» به کارگردانی وحید نیکخواه آزاد شریفی نیا نقشی را ایفا کرد که سرشار از تضادهای درونی و پیچیدگی های اخلاقی بود. این فیلم نگاهی جسورانه به بحران های انسانی جنگ و تقابل ارزش ها دارد و حضور شریفی نیا در این قالب نوعی تجربه متفاوت نسبت به آثار قبلی اش بود.

او با چهره ای نیمه جدی و نیمه مغشوش توانست شخصیت خود را میان ابهام های اخلاقی و دلهره های انسانی هدایت کند. اجرای او در این اثر به قدری دقیق بود که نظر بسیاری از منتقدان را جلب کرد و او را نه فقط یک بازیگر تکنیکی بلکه به عنوان یک بازیگر تحلیل گر و درک محور معرفی کرد.

سریال تلویزیونی «معمای شاه» (2014)

«معمای شاه» یکی از بزرگ ترین و پرهزینه ترین پروژه های تلویزیونی تاریخ صدا و سیما بود که روایتی چندلایه از تاریخ معاصر ایران و دوران سلطنت محمدرضا پهلوی ارائه می داد. محمدرضا شریفی نیا در این سریال نقش حسنعلی منصور (نخست وزیر دوران پهلوی) را بازی کرد. شخصیتی تاریخی با منش دیپلماتیک و جایگاهی کلیدی که نیازمند تسلط بالا به لحن گفتار زبان بدن و اطلاعات تاریخی دقیق بود.

محمدرضا شریفی نیا در این اثر با اجرای دقیق و مطالعه شده اش نشان داد که می تواند از پس نقش هایی بربیاید که بر پایه پژوهش تاریخی و درک روان شناسی شخصیت شکل گرفته اند. حضور او در این مجموعه نشان دهنده بلوغ حرفه ای و آمادگی اش برای ایفای نقش های تاریخی پیچیده بود.

فیلم سینمایی «نهنگ عنبر» (2015)

با حضور در فیلم کمدی «نهنگ عنبر» به کارگردانی سامان مقدم شریفی نیا بار دیگر نشان داد که بازیگر محدود به یک ژانر خاص نیست. او در این فیلم نقش پدر ارژنگ صنوبر (شخصیت اصلی با بازی رضا عطاران) را ایفا کرد پدری سنتی شوخ طبع و در عین حال مرموز که در کنار شخصیت های جوان تضاد نسل ها را به خوبی به تصویر می کشید.

در این نقش توانایی او در خلق لحظات کمیک استفاده از زبان بدن گویش های بومی و مهارت در ارائه واکنش های فیزیکی و چهره ای کاملاً به چشم آمد. محمدرضا شریفی نیا در «نهنگ عنبر» موفق شد با حفظ وقار بازیگری اش وارد فضای طنز شود و همچنان مخاطب را با خود همراه نگه دارد. این نقش بعد تازه ای از توانمندی او را برای مخاطبانی که بیشتر با کارهای جدی اش آشنا بودند آشکار کرد.

حضور در تئاتر و فیلم های کوتاه

فراتر از سینما و تلویزیون محمدرضا شریفی نیا همواره علاقه مند به حضور در پروژه های هنری کوچک تر ولی اثرگذار بوده است. او در چند تئاتر صحنه ای شرکت کرده که بیشتر آن ها با رویکرد اجتماعی تاریخی یا حتی تجربی تولید شده اند.

در کنار آن در تعدادی فیلم کوتاه نیز نقش هایی ایفا کرده که هرچند به اندازه آثار بلند بازتاب رسانه ای نداشتند اما نشان دهنده ی علاقه و پایبندی او به آزمایش فرم های مختلف بازیگری بوده اند.

محمدرضا شریفی نیا این پروژه ها را نه به عنوان قدمی برای شهرت بلکه به عنوان تمرین و ارتقای حرفه ای در هنر بازیگری می بیند. او بارها تأکید کرده که یک بازیگر واقعی نباید خود را محدود به چارچوب های تجاری سینما بداند بلکه باید در معرض تجربه های تازه قرار بگیرد.

فیلم سینمایی «اخراجی ها» (2007)

فیلم «اخراجی ها» به کارگردانی مسعود ده نمکی یکی از پرفروش ترین و جنجالی ترین آثار سینمایی دهه ۸۰ بود که با نگاهی طنزآمیز و در عین حال احساسی به مقوله دفاع مقدس پرداخت. محمدرضا شریفی نیا در این فیلم نقش یکی از فرماندهان مقر جبهه را ایفا کرد.

او در کنار بازیگرانی چون اکبر عبدی امین حیایی و کامبیز دیرباز نقش آفرینی ای داشت که در عین کمیک بودن وجهی عمیق از تفاوت طبقات فرهنگی و اجتماعی در فضای جنگ را بازتاب می داد.

محمدرضا شریفی نیا در این اثر نشان داد که می تواند در فضای کمدی اجتماعی-دفاع مقدسی نیز حضوری تأثیرگذار داشته باشد و نقشی جدی را در دل یک اثر طنز به گونه ای ایفا کند که مورد توجه هم مخاطب عام و هم منتقدان قرار گیرد.

فیلم سینمایی «معراجی ها» (2014)

دومین همکاری مهم محمدرضا شریفی نیا با مسعود ده نمکی فیلم «معراجی ها» بود که هم در قالب سینمایی و هم در قالب سریال تلویزیونی منتشر شد. این اثر نیز به فضای جنگ و دفاع مقدس می پردازد اما با نگاهی عاطفی تر و روایتگر سرنوشت چند جوان که قصد رفتن به جبهه دارند.

محمدرضا شریفی نیا در این پروژه نقش شخصیتی میانسال و پدرگونه را داشت که از نظر احساسی درگیر نگرانی ها و دل مشغولی های فرزندان و نسل جوان است. حضور او در «معراجی ها» نه تنها یک مکمل دراماتیک برای جوان ترها بود بلکه با پختگی خاصی همراه بود که نشان می داد چطور یک بازیگر می تواند بین طنز احساس و نقد اجتماعی تعادل برقرار کند.

فیلم سینمایی «دینامیت» (2021)

در فیلم کمدی «دینامیت» به کارگردانی مسعود اطیابی محمدرضا شریفی نیا بار دیگر توانست استعداد خود در ایفای نقش های کمدی اجتماعی را به رخ بکشد. این فیلم که با اقبال گسترده در گیشه همراه شد بر پایه تقابل های فرهنگی و تضادهای شخصیتی بین ساکنان یک مجتمع آپارتمانی روایت می شود.

محمدرضا شریفی نیا در «دینامیت» نقش شخصیتی خشک متعصب و در عین حال کمیک را ایفا می کرد که در کنار دو جوان مذهبی و یک گروه از افراد مدرن و غیرمتعارف زمینه ساز موقعیت های طنز گوناگون می شد.

اجرای او در این فیلم مهارتی کم نظیر در حفظ ریتم طنز بدون افتادن در دام اغراق را به نمایش گذاشت و نشان داد چطور می توان بدون فروکاستن شخصیت به کلیشه مخاطب را خنداند و هم زمان لایه هایی از نقد اجتماعی را هم منتقل کرد.

سریال تاریخی «مختارنامه» (2010)

یکی از درخشان ترین آثار تاریخی تلویزیون ایران سریال «مختارنامه» به کارگردانی داوود میرباقری بود که محمدرضا شریفی نیا در آن نقش محمد بن حنفیه فرزند امیرالمؤمنین علی (ع) را بر عهده داشت. این نقش با توجه به جایگاه حساس تاریخی و مذهبی اش نیازمند نوعی بازیگری دقیق درون گرا و معنوی بود.

محمدرضا شریفی نیا با رویکردی عمیق به شخصیت توانست از چهره ای تاریخی شخصیتی باورپذیر و انسانی بسازد که در عین استواری اعتقادی در کشاکش بحران های سیاسی و مذهبی روزگار خود احساس تردید مسئولیت و بصیرت را به نمایش می گذارد.

حضور او در این سریال از نظر بسیاری از منتقدان یکی از پخته ترین و متین ترین نقش آفرینی های تاریخی تلویزیون ایران محسوب می شود.

جوایز و افتخارات محمدرضا شریفی نیا

محمدرضا شریفی نیا در طول بیش از سه دهه فعالیت مستمر در سینما و تلویزیون موفق شده است تا جوایز و تقدیرهای گوناگونی را از جشنواره های داخلی و محافل فرهنگی دریافت کند. جوایزی که نه تنها نشان دهنده توانمندی او در اجرای نقش های گوناگون هستند بلکه حاکی از تأثیرگذاری اجتماعی و هنری وی در بدنه سینمای ایران نیز می باشند.

محمدرضا شریفی نیا از آن دسته بازیگرانی است که هم در نزد مخاطب عام محبوبیت دارد و هم در میان منتقدان و داوران جشنواره ها به عنوان یک بازیگر حرفه ای و قابل اعتماد شناخته می شود.

سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر (1998)

یکی از پرافتخارترین لحظات کارنامه حرفه ای شریفی نیا دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره بین المللی فیلم فجر در سال 1998 برای فیلم «آژانس شیشه ای» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا بود. این جایزه نقطه عطفی در مسیر حرفه ای او به شمار می رود چراکه پس از آن نگاه سینماگران و تهیه کنندگان به توانایی های بازیگری اش به طرز چشمگیری تغییر کرد.

اجرای روان شناسانه و دقیق او در نقش یک مقام امنیتی باعث شد سیمرغ تنها نماد یک افتخار نباشد بلکه سندی بر جدی گرفته شدن او به عنوان یک بازیگر تأثیرگذار باشد.

جوایز جشن خانه سینما و جشن حافظ

محمدرضا شریفی نیا طی سال های مختلف بارها نامزد دریافت و گاهی برنده جوایز بهترین بازیگر نقش مکمل یا نقش اول مرد در رویدادهای سینمایی معتبر داخلی مانند جشن خانه سینما و جشن حافظ شده است. از جمله آثاری که برای او افتخارآفرین بوده اند می توان به «شرایط خاص» و «نهنگ عنبر» اشاره کرد.

بازی او در «نهنگ عنبر» با توجه به فضای طنز موقعیتی و عمق شخصیت پردازی تحسین منتقدان و داوران را در پی داشت. در «شرایط خاص» نیز توانایی اش در به تصویر کشیدن بحران های روانی و اخلاقی یکی از دلایل اصلی نامزدی اش در این جشنواره ها بود.

حضور در جشنواره های بین المللی

هرچند محمدرضا شریفی نیا عمدتاً بازیگر آثار داخلی به شمار می رود اما حضور او در برخی از فیلم هایی که در جشنواره های بین المللی خوش درخشیدند باعث افزایش اعتبار جهانی او شده است. برای مثال در فیلم «بچه های آسمان» به کارگردانی مجید مجیدی که نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شد حضور کوتاهی داشت.

همین مشارکت در پروژه ای جهانی او را به عنوان چهره ای آشنا در محافل سینمایی بین المللی معرفی کرد. اگرچه برای این فیلم مستقیماً جایزه ای دریافت نکرد اما به وضوح بر اعتبار حرفه ای و شناخته شدن در خارج از مرزهای ایران افزود.

تقدیرهای رسمی و فرهنگی

در کنار جوایز رسمی سینمایی محمدرضا شریفی نیا بارها مورد تقدیر نهادهای فرهنگی انجمن های هنری و مراکز سینمایی قرار گرفته است. از جمله می توان به تقدیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن منتقدان سینمای ایران اشاره کرد. این تقدیرها نه فقط به خاطر توانایی های بازیگری او بلکه بیشتر برای تعهد اجتماعی و نگاه مسئولانه اش به هنر بوده است.

محمدرضا شریفی نیا در بسیاری از آثارش نقش هایی را بر عهده گرفته که بازتاب دهنده مسائل اجتماعی سیاسی یا تاریخی کشور بوده اند نقشی فراتر از صرفاً سرگرم کردن مخاطب.

جایگاه محمدرضا شریفی نیا در میان اهالی سینما

یکی دیگر از افتخارات غیررسمی ولی بسیار مهم محمدرضا شریفی نیا اعتباری است که در میان بازیگران کارگردانان و تهیه کنندگان سینما دارد. بسیاری از فیلم سازان او را به عنوان بازیگری قابل اعتماد حرفه ای کم حاشیه و انعطاف پذیر می شناسند.

همچنین او در مقاطعی نقش هایی مانند مشاور انتخاب بازیگر یا مدیر پروژه را در برخی فیلم ها ایفا کرده که نشان دهنده اعتماد صنف سینما به نگاه کارشناسی اش است.

سبک بازیگری محمدرضا شریفی نیا

سبک بازیگری اش چند ویژگی بارز دارد

درام تاریخی و کمدی را به خوبی اجرا کرده و در هر ژانر توان خلق شخصیت هایی منحصربه فرد را دارد.قبل از بازی به عمق ذهن انگیزه و احساسات شخصیت می پردازد چیزی که در اجرای نقش های بحران دار و پیچیده اش مشاهده می شود.

با لهجه ها و گویش های مختلف از جمله تهرانی شمالی ترکی و … آشناست و آنها را در نقش های لازم به صورت دقیق استفاده می کند.در نقش های کمدی به ویژه در «نهنگ عنبر» نشان داد کنترل دقیق بر زبان بدن و حالت های چهره دارد که بخشی از کمدی موفقش را شکل می دهد.

در مصاحبه ها گفته شخصیت سازی هایش حاصل مطالعه زیاد بر متن زندگی نامه شخصیت (در نقش های تاریخی) و تحلیل دقیق روانشناسانه است.این سبک و رویکرد او را در میان بازیگران قابل احترام و متمایز قرار داده است هم برای مخاطب هم برای همکاران و هم منتقدان.

تدریس و انتقال تجربه محمدرضا شریفی نیا

محمدرضا شریفی نیا در چند کارگاه آموزشی بازیگری و چند همایش هنری حضور یافته و تجربیاتش را با نسل جدید هنرمندان به اشتراک گذاشته است. مدعای خودش بر این است که «یکی از بهترین پرداخت ها به هنر این است که آنچه آموخته ای را بدون چشم داشت در اختیار دیگران بگذاری.»

فعالیت مدیریتی محمدرضا شریفی نیا

عضویت محمدرضا شریفی نیا در هیئت مدیره برخی انجمن های سینمایی از فعالیت هایی است که نشان دهنده تمایلش به توسعه وضعیت صنفی بازیگران و گفته«باید صدای صنفی بازیگران را شنید.» این رویکرد اجتماعی باعث شده در حیطه حرفه ای نفوذی مثبت و مؤثر داشته باشد.

زندگی شخصی محمدرضا شریفی نیا

با وجود چهره ای شناخته شده پرکار و پرحضور در رسانه ها محمدرضا شریفی نیا همواره تلاش کرده است مرز روشنی میان زندگی حرفه ای و زندگی شخصی اش ایجاد کند. او برخلاف برخی از هم نسلان خود که از شهرت برای نمایش زندگی خانوادگی استفاده می کنند مسیر متفاوتی را در پیش گرفته و اغلب ترجیح داده جزئیات زندگی خصوصی اش را از دید عموم دور نگه دارد.

محمدرضا شریفی نیا در سال ۱۳۵۸ با آزیتا حاجیان بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون ازدواج کرد. این ازدواج یکی از نخستین پیوندهای هنری مهم در دهه های پس از انقلاب بود که علاوه بر نزدیکی شخصی پایه ای برای همکاری های هنری مشترک میان آن ها فراهم کرد.

این زوج هنری در کنار زندگی مشترک در بسیاری از پروژه های فرهنگی و هنری دهه های ۶۰ و ۷۰ حضور داشتند. گفته می شود آن ها حتی در آغاز ازدواج مراسم عروسی پرهزینه ای برگزار نکردند و بخش عمده هزینه ها را صرف امور خیرخواهانه کردند رویکردی که از همان ابتدا نشان دهنده بینش فرهنگی و اجتماعی آن ها بود.

ثمره این ازدواج دو دختر به نام های مهراوه شریفی نیا (متولد ۱۳۶۰) و ملیکا شریفی نیا (متولد ۱۳۶۵) است که هر دو نیز در مسیر هنر و بازیگری گام برداشته اند. مهراوه با بازی در سریال هایی چون کیمیا و روز حسرت به شهرت قابل توجهی رسید و سبک بازی اش مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

ملیکا نیز علاوه بر بازیگری در حوزه طراحی و تصویرگری فعالیت هایی دارد و نگاه متفاوت تری به هنر در نسل خود ارائه می دهد.اگرچه هر دو دختر وارد عرصه سینما و تلویزیون شده اند اما همانند پدرشان تا حد زیادی از حاشیه ها دور مانده اند و بیشتر با آثارشان شناخته می شوند تا زندگی شخصی شان.

پس از حدود ۳۰ سال زندگی مشترک محمدرضا شریفی نیا و آزیتا حاجیان در سال ۱۳۸۸ از یکدیگر جدا شدند. این جدایی بدون هیاهو و با احترام متقابل صورت گرفت. برخلاف بسیاری از چهره های مشهور که جدایی آن ها با حواشی رسانه ای همراه است شریفی نیا و حاجیان ترجیح دادند این مرحله از زندگی شان را نیز با متانت پشت سر بگذارند.

نکته جالب توجه این که پس از طلاق نیز در پروژه هایی مشترک حضور داشتند و حتی در مصاحبه هایشان همواره با احترام از یکدیگر یاد کرده اند. دخترشان ملیکا شریفی نیا نیز در یکی از صحبت هایش تأکید کرده بود که «پدر و مادر من حتی پس از جدایی هم دوستان خوبی برای هم باقی مانده اند.شریفی نیا در زندگی روزمره شخصیتی آرام مطالعه محور و به دور از هیاهو دارد.

دوستان نزدیکش گفته اند که او بیشتر اهل کتاب تحلیل های تاریخی فلسفی و گاهی مذهبی است. همچنین به موسیقی سنتی ایرانی علاقه دارد و گاهی نیز به صورت خصوصی آثار کلاسیک غربی گوش می دهد. برخی منابع نزدیک به او اشاره کرده اند که پیاده روی در طبیعت و گشت وگذار در مکان های فرهنگی بخشی از وقت آزاد او را تشکیل می دهد.

در تمام این سال ها او با پرهیز از خودنمایی و حضور کم رنگ در شبکه های اجتماعی ترجیح داده کارنامه هنری اش به جای عکس ها و ویدیوهای روزمره در حافظه مردم باقی بماند. برای شریفی نیا مفهوم “ماندگاری” نه با دیده شدن بلکه با اثرگذاری همراه است.