حسین یاری (Hossein Yari) بازیگر با سابقه و تأثیرگذار سینما تئاتر و تلویزیون ایران است که فعالیت حرفه ای اش را از سن ۱۲ سالگی آغاز کرده است. او علاوه بر بازیگری سابقه گویندگی و حتی شغلی پرمسئولیت در بانک مرکزی دارد.با استعداد خاص در بازیگری و انتخاب های هوشمندانه او توانسته نظر منتقدان و عموم مخاطبان را جلب کند.

زندگی نامه حسین یاری

حسین یاری در ۱۶ دی ۱۳۴۶ (۶ ژانویه ۱۹۶۸) در تهران متولد شد. خانواده اش اصالتاً اهل ملایر بودند. او در یک خانواده متوسط و فرهنگی بزرگ شد. پدرش کارمند بود و مادرش خانه دار. حسین از همان دوران کودکی به نمایش و قصه گویی علاقه زیادی نشان می داد.

دوران دبستان و راهنمایی را در مدارس جنوب تهران گذراند جایی که بیشتر با فضای اجتماعی و مردم کوچه و بازار آشنا شد و همین تجربه ها بعدها در شخصیت پردازی های او نمود پیدا کرد.او از دوران نوجوانی شیفته هنر نمایش شد و با حضور در برنامه های فرهنگی و هنری مدرسه به استعداد خود در زمینه بازیگری پی برد.

در سن ۱۲ سالگی نخستین تجربه تئاتری خود را با نمایشی به نام «گندم های خونین» پشت سر گذاشت.تحصیلات رسمی اش را تا مقطع دیپلم ادامه داد و با وجود علاقه به تحصیل در رشته های هنری به دلیل شرایط خانوادگی وارد دانشگاه نشد. با این حال مسیر بازیگری را به صورت خودآموز و تجربی و با پشتکار فراوان دنبال کرد.

او به واسطه تلاش تعهد و علاقه شدید به بازیگری توانست به یکی از چهره های معتبر سینمای ایران تبدیل شود. حضور در دوره های تخصصی بازیگری همکاری با گروه های تئاتر حرفه ای و کار مستمر روی خود از دلایل موفقیت حسین یاری در این مسیر بود.

شروع فعالیت هنری حسین یاری

فعالیت هنری حسین یاری در سن ۱۲ سالگی با اجرای نمایش مدرسه ای “گندم های خونین” آغاز شد. در سال ۱۳۶۰ به گروه تئاتر حوزه اندیشه و هنر اسلامی پیوست و فعالیت هایش را به صورت حرفه ای ادامه داد.

نخستین حضور تصویری او مربوط به فیلم های دانشجویی ۱۶ میلی متری از جمله “وارث” و “سرباز کوچک” در سال ۱۳۶۲ بود. او همچنین دوره ای یک ساله در واحد دوبلاژ صداوسیما گذراند و برای حدود ۲۰ مستند گویندگی کرد.

آثار مهم حسین یاری

آتش در خرمن (۱۳۷۰)

اولین تجربه حرفه ای سینمایی حسین یاری با فیلم «آتش در خرمن» رقم خورد. این فیلم هرچند اثری کم بودجه و نسبتاً مستقل محسوب می شد اما توانست استعداد ذاتی او را در بازیگری به نمایش بگذارد. بازی تأثیرگذار و طبیعی او توجه منتقدان و اهالی سینما را به خود جلب کرد و نقطه آغاز جدی مسیر حرفه ای اش شد.

آخرین مرحله (۱۳۷۴)

در این فیلم که به کارگردانی محسن محسنی نسب ساخته شد حسین یاری توانست در قالب نقش مکمل مرد درخشش قابل توجهی داشته باشد. بازی او در این فیلم آن قدر قدرتمند بود که سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از جشنواره فیلم فجر برایش به ارمغان آورد. این موفقیت گامی بلند در تثبیت جایگاه او به عنوان بازیگری توانمند در سینمای ایران بود.

بلوغ (۱۳۷۹)

فیلم «بلوغ» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی یکی از نقاط عطف در کارنامه حسین یاری محسوب می شود. او در این فیلم نقش اصلی را ایفا کرد و توانست شخصیت مردی درگیر کشمکش های درونی اجتماعی و خانوادگی را با چنان قدرتی به تصویر بکشد که تحسین منتقدان را برانگیخت.

دم صبح (۱۳۸۵)

در فیلم «دم صبح» که به مضامین انسانی و دینی می پردازد حسین یاری با بازی ای درونی صبور و اثرگذار توانست نگاه مخاطب را به درونیات شخصیت خود معطوف کند. این فیلم توانست جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره «مذهب امروز» در ایتالیا برای یاری به ارمغان آورد. بازی او در این فیلم نشان از بلوغ کامل هنری و تسلط کامل بر بیان احساسات ظریف انسانی داشت.

کتونی سفید (۱۳۸۶)

فیلم «کتونی سفید» از دیگر آثار موفق حسین یاری است که او برای آن موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین المللی «کشتی نوح» در روسیه شد. موضوع این فیلم نیز در بستر اجتماعی روایت می شود و بازی حسین یاری در نقش پدری نگران و رنج کشیده بار عاطفی و دراماتیک اثر را به خوبی تقویت کرد.

شب دهم (۱۳۸۰–۱۳۸۱)

سریال «شب دهم» به کارگردانی حسن فتحی از ماندگارترین آثار تلویزیونی دهه ۸۰ ایران به شمار می آید. حسین یاری در نقش «حیدر خوش مرام» ظاهر شد شخصیتی پیچیده عاشق پیشه و درگیر با سنت و مدرنیته. بازی درخشان او در این نقش باعث شد تا نه تنها به اوج شهرت برسد بلکه در حافظه تصویری مخاطبان تلویزیون ایران نیز ماندگار شود.

نغمه (۱۳۸۰)

فیلمی اجتماعی به کارگردانی ابراهیم وحیدزاده که محوریت آن بر خانواده عشق فقر و مسئولیت پذیری استوار است. حسین یاری در این فیلم نقش پدری شریف مظلوم و مقاوم را ایفا می کند که در تقابل میان عشق و تعهد خانوادگی قرار می گیرد. اجرای ملایم و متعادل او در این فیلم بار عاطفی اثر را افزایش داده و نشان داد او در نقش های خانوادگی نیز بسیار توانمند است.

سعادت آباد (۱۳۸۹)

در این فیلم چندلایه که نقدی بر مناسبات سرد و پیچیده طبقه متوسط شهری در تهران است حسین یاری نقش فردی را ایفا می کند که گذشته ای پر رمز و راز دارد و روابط انسانی پیچیده ای را تجربه می کند. تعامل دراماتیک او با دیگر شخصیت ها به ویژه در تقابل با شخصیت لیلا حاتمی بُعد روان شناختی اثر را تقویت کرده و لایه های عمیق تری از تنش و تضاد را آشکار می کند.

یک سطر واقعیت (۱۳۹۰)

فیلمی از علی وزیریان که تلفیقی از روایت رئال و ذهنی دارد. حسین یاری در این فیلم با چالش های روانی و مرزهای واقعیت و خیال روبرو می شود.

او نقش مردی را ایفا می کند که با گذشته و حالش در جدال است و این پیچیدگی روانی فرصت مناسبی برای نمایش توانایی های بازیگری اش فراهم می آورد. حضور مؤثر او در این فیلم بازتابی از توانمندی اش در نقش های ذهنی و درون گراست.

مزار شریف (۱۳۹۳)

این فیلم که بر اساس وقایع واقعی حمله به کنسولگری ایران در افغانستان ساخته شده داستانی تلخ و حماسی را روایت می کند.

یاری در این فیلم نقش سرکنسول ایران را ایفا می کند که در موقعیتی بغرنج میان تعهد دیپلماتیک وظیفه مداری ملی و تهدیدات نظامی گرفتار شده است.بازی کنترل شده و حساب شده او حس تعلیق و اضطراب اثر را دوچندان کرده و با حس میهن دوستی درآمیخته است.

یادم تو را فراموش (۱۳۹۵)

درامی روان شناسانه از علی عطشانی که در آن حسین یاری نقش مردی زخم خورده از گذشته و عاشقانه ای شکست خورده را ایفا می کند.

شخصیت او در مرز میان فراموشی امید و بازگشت قرار دارد و بازی حساب شده اش موجب می شود مخاطب در کشاکش احساسات ضدونقیض شخصیت اصلی قرار گیرد. این نقش یکی از تلاش های یاری برای ورود به سینمای معاصر با محوریت آسیب های روحی و عاطفی است.

پاریس تا پاریس (۱۳۹۰)

در این فیلم فانتزی-اجتماعی به کارگردانی محمدحسین لطیفی حسین یاری نقش فردی را ایفا می کند که در سفری غیرمنتظره با چالش های اخلاقی و طنزآلود اجتماعی روبه رو می شود. یاری با هوشمندی نقش خود را از یک کاراکتر تک بعدی طنزآلود فراتر برده و لایه های انسانی شخصیت را برجسته می کند.

پدر آن دیگری (۱۳۹۳)

فیلمی با محوریت پدری که با چالش های تربیتی و عاطفی فرزند دچار اختلال گفتاری مواجه است. یاری در این فیلم تصویری لطیف و در عین حال متعهد از یک پدر نگران را ارائه می دهد که میان درمان فرزند فشارهای اجتماعی و وظایف خانوادگی درگیر است. بازی تأثیرگذار و صادقانه او احساسات تماشاگر را به خوبی درگیر می کند.

داش آکل (۱۳۹۶)

اقتباسی آزاد از داستان مشهور صادق هدایت با نگاهی نو. حسین یاری با ایفای نقش داش آکل نماد غیرت و مردانگی سنتی را در قالبی مدرن و چندوجهی به نمایش می گذارد. او توانست تضاد میان خشم و شفقت قدرت و تنهایی را در چهره ای صامت اما اثرگذار تجلی بخشد.

خداحافظ دختر شیرازی (۱۳۹۷)

کمدی ای اجتماعی به کارگردانی افشین هاشمی که یاری در آن با درک صحیح از ریتم کمدی نقش مکملی گرم و قابل لمس را ارائه می دهد. بازی او در میان فضای فانتزی داستان تعادل را میان طنز و احساس برقرار می کند و نشان می دهد که توانایی حضور موفق در آثار سبک تر را نیز دارد.

مردان آنجلس (۱۳۷۹)

سریالی تاریخی-مذهبی درباره داستان اصحاب کهف که در آن حسین یاری نقش یکی از یاران وفادار را بازی کرد. این مجموعه تلویزیونی با ساختاری دراماتیک و اعتقادی جایگاه یاری را در میان مخاطبان مذهبی تقویت کرد. اجرای مؤمنانه و مقتدر او در این نقش بازتابی از عمق اعتقادی شخصیت بود.

هوش سیاه (۱۳۸۸–۱۳۹۱)

سریالی در ژانر اکشن-جنایی با محوریت مبارزه با جرائم سایبری که در آن یاری در نقش یک مأمور امنیتی حرفه ای ظاهر شد. این نقش به او اجازه داد توانایی اش در صحنه های تعقیب و گریز تحلیل های روانی و عملیات های پیچیده را به نمایش بگذارد. سریال باعث محبوبیت دوچندان او در میان نسل جوان شد.

برادر (۱۳۹۵)

سریالی مناسبتی با محوریت مسائل مذهبی و خانوادگی که در آن یاری نقش برادری ایثارگر مذهبی و فداکار را بازی کرد. این سریال با پخش در ماه رمضان محبوبیت بالایی کسب کرد و بازی پرحس و ایمان آلود یاری از نقاط قوت آن بود.

ارثیه پدری (۱۳۹۰)

مجموعه ای تلویزیونی در ژانر طنز اجتماعی که روایت ماجراهای چند وارث در پی تقسیم ارث است. حسین یاری در این اثر توانایی خود در ایفای نقش های کمدی موقعیت و خلق لحظات طنز خانوادگی را به نمایش گذاشت و بار دیگر نشان داد در کنار درام های سنگین در آثار سبک تر نیز موفق عمل می کند.

جوایز و افتخارات حسین یاری

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای «آخرین مرحله»

حسین یاری در سال ۱۳۷۴ برای ایفای نقش در فیلم «آخرین مرحله» به کارگردانی محسن محسنی نسب موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر شد. بازی تاثیرگذار او در این فیلم نقطه عطفی در آغاز دوران شهرت حرفه ای اش بود.

دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای «بلوغ»

در سال ۱۳۷۹ یاری برای بازی در فیلم «بلوغ» ساخته مسعود جعفری جوزانی دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. این نقش یکی از مهم ترین و پخته ترین اجراهای او به شمار می آید که در آن توانست پیچیدگی های یک شخصیت در حال تحول را با قدرت به تصویر بکشد.

جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره «مذهب امروز» ایتالیا برای «دم صبح»

حسین یاری برای بازی در فیلم «دم صبح» (۱۳۸۵) موفق شد جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره بین المللی «مذهب امروز» در کشور ایتالیا دریافت کند. این افتخار بین المللی گواهی بر قدرت انتقال احساسات انسانی و معنوی از سوی او به مخاطبان فرامرزی بود.

جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره «کشتی نوح» روسیه برای «کتونی سفید»

او برای بازی در فیلم «کتونی سفید» (۱۳۸۶) توانست جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره بین المللی «کشتی نوح» در روسیه کسب کند. نقش آفرینی در این فیلم تصویر پدری درگیر با دغدغه های اجتماعی و خانوادگی را با عمق انسانی بالایی به تصویر کشید.

نامزدی در جشنواره های داخلی

علاوه بر جوایز کسب شده حسین یاری بارها نامزد دریافت جوایز مختلف از جشنواره های معتبر داخلی از جمله جشنواره فیلم فجر جشن خانه سینما جشن حافظ و جشنواره فیلم مقاومت شده است. این نامزدی ها نشان دهنده ثبات و اعتبار جایگاه هنری او در سینمای ایران هستند.

همکاری با کارگردانان برجسته

یکی از عوامل مؤثر در رشد و تثبیت جایگاه حسین یاری در سینمای ایران همکاری او با کارگردانان مطرح و جریان ساز بوده است. یاری در طول دوران حرفه ای خود بارها در آثار کارگردانانی چون مسعود جعفری جوزانی حسن فتحی مازیار میری و ابراهیم حاتمی کیا ایفای نقش کرده و توانسته از این همکاری ها به عنوان فرصتی برای بروز توانایی های خود استفاده کند.

به عنوان نمونه همکاری با حسن فتحی در سریال تلویزیونی «شب دهم» نقطه عطفی در کارنامه تلویزیونی او محسوب می شود. نقش «حیدر خوش مرام» با هدایت هنرمندانه فتحی و بازی عمیق یاری به یکی از ماندگارترین شخصیت های تلویزیونی تبدیل شد.

همچنین همکاری با مسعود جعفری جوزانی در فیلم سینمایی «بلوغ» نیز از نمونه های موفق ارتباط کارگردان-بازیگر است که به کسب دیپلم افتخار برای یاری از جشنواره فیلم فجر انجامید. جعفری جوزانی با خلق فضایی غنی از تضادهای درونی و اجتماعی بستری فراهم کرد تا یاری بازی ای دقیق انسانی و پر از ظرافت ارائه دهد.

ابراهیم حاتمی کیا نیز در پروژه هایی چون فیلم های کوتاه دفاع مقدس از جمله چهره هایی بود که در مقاطع ابتدایی فعالیت هنری یاری بر او تأثیر گذاشت. گرچه همکاری مستقیم و بلندمدت آن ها محدود بود اما رویکرد واقع گرایانه و انسان محور حاتمی کیا بر نگاه بازیگری یاری بی تأثیر نبوده است.

در کنار این ها مازیار میری در فیلم «سعادت آباد» توانست لایه های پنهان شخصیت های اجتماعی را در بازی حسین یاری به خوبی نمایان کند. این همکاری نشان داد که یاری در روایت های مدرن و مبتنی بر جزئیات روان شناختی نیز توانمند و قابل اعتماد است.

سبک بازیگری حسین یاری

سبک بازیگری حسین یاری مبتنی بر ایفای نقش های متنوع از ژانر دفاع مقدس تا درام و اجتماعی_تحلیل روان شناسانه و اجرای دقیق شخصیت ها_پرهیز از اغراق و نمایش طبیعی احساسات_سکوت های معنادار و لحن کنترل شده در دیالوگ گویی_هماهنگی و تعامل قوی با بازیگران مقابل.

فعالیت های دیگر حسین یاری

گوینده حدود ۲۰ مستند از جمله در واحد دوبلاژ صداوسیما_کارمند رسمی و بازنشسته بانک مرکزی ایران_فعال در امور اجتماعی و هنری بدون وابستگی به جریان های خاص سیاسی یا فرهنگی.