نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

زخم های عمیق همیشه صرفاً یک خراش سطحی پوست نیستند در بسیاری از موارد بافت های داخلی مانند عضله تاندون یا حتی عروق درگیر می شوند و همین موضوع مراقبت صحیح را به یک اقدام حیاتی تبدیل می کند.

آمارهای پزشکی نشان می دهد که اگر زخم عمیق در ساعت های اولیه به درستی شستشو ضدعفونی و پانسمان نشود احتمال بروز عفونت زخم تا بیش از 70% افزایش پیدا می کند.

آشنایی با نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق نه تنها یک مهارت مراقبتی بلکه نوعی کمک های اولیه محسوب می شود که می تواند از عواقب جدی مانند التهاب شدید اتلاف خون و حتی آسیب دائمی جلوگیری کند.

چرا شناخت لایه های پوست و بافت برای مراقبت از زخم عمیق ضروری است؟

درک این موضوع که زخم عمیق تنها به لایه اپیدرم محدود نمی شود نخستین گام در تصمیم گیری درمانی است. وقتی بافت زیر جلدی درگیر می شود بدن واکنش متفاوتی نشان می دهد و احتمال بروز ترشحات درد شدید و التهاب بالا می رود. همین تفاوت ساختاری باعث می شود روش پانسمان چنین زخم هایی با یک زخم سطحی کاملاً متفاوت باشد.

علاوه بر این اگر فرد بداند کدام لایه پوست یا بافت دچار آسیب شده راحت تر می تواند تشخیص دهد که آیا درمان خانگی زخم کافی است یا نیاز به مراجعه به پزشک وجود دارد. این شناخت سرعت واکنش و کیفیت مراقبت را بالا می برد و از تخریب بافت در روزهای اولیه جلوگیری می کند.

چرا مهارت در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق یک ضرورت عمومی است؟

بخش مهمی از زخم های عمیق در محیط هایی رخ می دهند که امکان دسترسی فوری به مراکز درمانی وجود ندارد مثل حوادث کاری برش با ابزارهای تیز یا سقوط در طبیعت. در چنین شرایطی کسی که حتی آشنایی پایه با پانسمان استریل (Sterile Dressing) دارد می تواند از ایجاد عفونت ثانویه جلوگیری کند و عملاً جان فرد را از خطر دور نگه دارد.

از سوی دیگر مراقبت اولیه صحیح باعث می شود در مراحل بعدی روند ترمیم زخم سریع تر انجام شود و مدت زمان پانسمان و مراقبت های بعدی کاهش یابد. این همان نقطه ای است که آگاهی عمومی به یک عامل پیشگیرانه تبدیل می شود و نقش مستقیم در کاهش هزینه های درمانی و رنج بیمار دارد.

آماده سازی محیط و ابزار در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

پیش از هرگونه تماس با زخم آماده سازی محیط و ابزار یک ضرورت پزشکی محسوب می شود. بسیاری از عفونت هایی که بعداً در زخم ایجاد می شوند نه در لحظه حادثه بلکه دقیقاً هنگام پانسمان زخم و تماس با وسایل یا دست آلوده منتقل می شوند.

به همین دلیل رعایت بهداشت زمینه ای نه یک توصیه اضافه بلکه بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند مراقبت از زخم است. در این مرحله هدف ما کاهش حضور میکروب ها تمیز کردن فضای کار و آماده کردن ابزارهای استریل برای جلوگیری از آلودگی ثانویه است.

اهمیت بهداشت دست ها و ابزار پیش از شروع تمیزکاری

اولین و ساده ترین اقدام شستشوی دست ها با آب و صابون یا استفاده از محلول های ضدعفونی حاوی الکل است. انتقال آلودگی از طریق تماس دست به زخم یکی از شایع ترین عوامل بروز التهاب و ترشحات چرکی در ساعات بعد از حادثه است.

استفاده از دستکش لاتکس (Latex Gloves) یا در صورت حساسیت دستکش نیتریل (Nitrile Gloves) مانع تماس مستقیم پوست با زخم می شود و ریسک آلودگی را به شکل قابل توجهی کاهش می دهد.

علاوه بر دست ها ابزار نیز باید کاملاً تمیز و استریل باشند. قیچی پنس یا باندگیر اگر بهداشت مناسبی نداشته باشند می توانند باکتری را مستقیماً به بافت باز منتقل کنند. در شرایطی که امکان استریل کامل وجود ندارد استفاده از ابزار یک بار مصرف بهترین انتخاب است.

چگونه محیط مناسب برای بانداژ فراهم کنیم؟

پیش از شروع باید محلی انتخاب کرد که تمیز خشک و نسبتاً دور از گردوغبار باشد. نشستن ذرات معلق هوا بر سطح زخم باز می تواند زمینه ساز عفونت زخم شود به ویژه زمانی که زخم عمیق است و بافت داخلی در معرض دید قرار دارد. نور کافی نیز اهمیت زیادی دارد زیرا ممکن است عمق زخم یا میزان خونریزی در نور کم به درستی دیده نشود.

در صورت حضور در فضای باز یا فضای غیر استریل می توان با یک پارچه یا سطح تمیز محل کار را آماده کرد. همچنین خوب است تجهیزات مورد نیاز مانند باند استریل (Sterile Bandage) محلول شستشو گاز استریل و پدهای پاک کننده پیش از شروع در دسترس قرار گیرند تا نیاز به جابجایی هنگام پانسمان کاهش یابد.

تشخیص نوع و شدت جراحت در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

قبل از اینکه روند شستشو و بانداژ آغاز شود باید نوع و شدت جراحت به درستی ارزیابی شود. بسیاری از افراد تصور می کنند “هر زخمی که خونریزی زیادی دارد عمیق است” در حالی که این معیار همیشه دقیق نیست. بعضی زخم ها در ظاهر کوچک به نظر می رسند اما لایه های عمیق تر پوست و بافت را درگیر کرده اند.

این ارزیابی اولیه تعیین می کند که آیا مراقبت خانگی کافی است یا نیاز به مراجعه فوری به مراکز درمانی وجود دارد. شناخت نوع زخم همچنین به انتخاب روش پانسمان استریل و نوع مواد ضدعفونی کننده کمک می کند.

چگونه تفاوت زخم سطحی و زخم عمیق را تشخیص دهیم؟

زخم سطحی معمولاً فقط لایه بالایی پوست را درگیر می کند و ظرف مدت کوتاهی با مراقبت های ساده بهبود می یابد. اما زخم عمیق اغلب بافت های زیر جلدی را نیز درگیر کرده و ممکن است همراه با خونریزی مداوم دیدن چربی یا عضله سوزش شدید یا بی حسی باشد. مشاهده حاشیه های نامنظم و بازشدگی دهانه زخم نیز یکی از نشانه های آسیب جدی تر است.

در برخی موارد زخم به ظاهر کوچک است اما با فشار خونریزی از عمق اتفاق می افتد. چنین نشانه ای نشان می دهد بریدگی در مسیر عمودی وارد بافت شده است و باید با دقت بیشتری تمیز شود تا آثار آلودگی در لایه های داخلی باقی نماند. این مرحله تشخیص نقش کلیدی در جلوگیری از عفونت ثانویه و بروز التهاب دارد.

معیارهای شدت جراحت و تشخیص نیاز به مداخله پزشکی

شدت زخم بر اساس چند شاخص مشخص ارزیابی می شود میزان خونریزی عمق جراحت احتمال آسیب به عصب محل قرارگیری زخم و خطر آلودگی. به عنوان مثال زخم های ناحیه مفصل یا کف دست بیشتر در معرض آلودگی و تأخیر در ترمیم زخم قرار دارند. این گروه از زخم ها حتی اگر کوچک به نظر برسند نیاز به دقت بیشتری در بانداژ و مراقبت دارند.

اگر زخم با فشار ملایم همچنان خونریزی کند یا جسم خارجی در بافت گیر کرده باشد مراجعه به پزشک ضروری است. همچنین بی حسی کاهش قدرت حرکت و مشاهده بافت های زرد یا سفید (چربی و تاندون) از نشانه های واضح زخم عمیق جدی هستند. تشخیص صحیح در این مرحله مسیر مراقبت های بعدی را تعیین می کند و از درمان های نادرست جلوگیری می نماید.

مراحل شستشو و ضدعفونی در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

اولین مرحله عملی در مراقبت از زخم های عمیق شستشو و ضدعفونی صحیح است. این بخش نقش حیاتی در جلوگیری از عفونت زخم دارد زیرا در بیشتر موارد میکروب ها و آلودگی ها در همان لحظات اولیهِ تماس به لایه های داخلی بافت نفوذ می کنند.

هدف از شستشو پاک کردن ذرات خارجی و کاهش بار میکروبی است و پس از آن ضدعفونی به عنوان سپر محافظتی عمل می کند تا روند ترمیم زخم در شرایط بهداشتی آغاز شود.

اصول شستشو با محلول مناسب و روش صحیح پاکسازی

برای شستشوی اولیه بهترین گزینه استفاده از آب تمیز یا محلول نرمال سالین (Normal Saline) است که هم بافت را تحریک نمی کند و هم به خارج کردن ذرات خاک گردوغبار یا خون لخته شده کمک می کند. استفاده از مواد بسیار قوی مانند الکل خالص یا بتادین غلیظ در مرحله شستشو توصیه نمی شود زیرا ممکن است به بافت سالم اطراف آسیب برساند و روند التیام را کند کند.

در هنگام شستشو باید فشار آب ملایم باشد تا آلودگی به بیرون رانده شود نه اینکه به عمق زخم منتقل شود. حرکات دست نیز باید از مرکز به سمت اطراف باشد تا آلودگی های اضافی وارد بافت باز نگردند. این مرحله هرچند ساده به نظر می رسد اساس پیشگیری از عفونت های بعدی است.

انتخاب ضدعفونی کننده مناسب و نحوه استفاده صحیح

پس از شستشو نوبت به ضدعفونی دقیق می رسد. معمولاً از محلول کلرهگزیدین (Chlorhexidine) یا پویدون آیوداین (Povidone Iodine) با غلظت استاندارد استفاده می شود. این مواد باید با گاز استریل روی زخم اعمال شوند تا سطح بافت به طور کامل تمیز گردد. مهم است که ضدعفونی کننده به آرامی روی پوست قرار گیرد نه اینکه با حرکت خشن باعث تحریک بافت آسیب دیده شود.

در زخم های بسیار عمیق بهتر است ضدعفونی در دو مرحله انجام شود ابتدا پاکسازی سطحی سپس رسیدگی به لایه های نزدیک به حاشیه زخم. این کار باعث می شود باکتری های باقی مانده فرصت نفوذ به عمق نداشته باشند. رعایت این اصول نه تنها مانع التهاب می شود بلکه احتمال نیاز به درمان دارویی یا آنتی بیوتیک را نیز کاهش می دهد.

روش های صحیح پانسمان و باندپیچی

پس از شستشو و ضدعفونی انتخاب شیوه مناسب پانسمان مهم ترین مرحله در جلوگیری از عفونت و تسریع روند ترمیم است. هدف از پانسمان نه تنها پوشاندن زخم بلکه ایجاد یک سد محافظ در برابر باکتری ها و آلودگی های محیطی است.

بسیاری از زخم های عمیق به دلیل پانسمان اشتباه دیرتر بهبود پیدا می کنند و حتی در برخی موارد نیاز به مداخله های پزشکی ثانویه به وجود می آید. بنابراین آشنایی با اصول فنی پانسمان نقش کلیدی در نتیجه درمان دارد.

انتخاب نوع پانسمان مناسب برای زخم های عمیق

در زخم های عمیق استفاده از گاز استریل (Sterile Gauze) یا پانسمان های غیرچسبنده که مخصوص زخم باز هستند توصیه می شود. این نوع پانسمان ها به زخم نمی چسبند و هنگام تعویض درد و خونریزی مجدد ایجاد نمی کنند. اگر زخم دارای ترشح است پانسمان های جاذب می توانند انتخاب بهتری باشند زیرا رطوبت اضافی را جذب کرده و مانع رشد باکتری ها می شوند.

پانسمان های مدرن مانند هیدروکلویید (Hydrocolloid) یا فوم (Foam Dressing) نیز گزینه هایی علمی و مناسب هستند به ویژه زمانی که عمق زخم زیاد است و نیاز به حفاظت طولانی مدت دارد. در مواردی که زخم در ناحیه پرحرکت بدن قرار گرفته پانسمانی که کشسانی بیشتری دارد عملکرد بهتری خواهد داشت و احتمال باز شدن پانسمان در طول روز کمتر می شود.

اصول باندپیچی صحیح و پیشگیری از فشار نامناسب

پس از قرار دادن پانسمان اولیه نوبت به باندپیچی می رسد که هدف آن تثبیت پانسمان و محافظت بیشتر از بافت است. باند باید به صورت یکنواخت و با فشار کنترل شده بسته شود فشار بیش از حد جریان خون را مختل کرده و روند التیام را کند می کند در حالی که باند خیلی شل نیز احتمال نفوذ آلودگی و حرکت پانسمان را افزایش می دهد.

نکته مهم دیگر این است که انتهای باند نباید روی خود زخم قرار گیرد. همچنین در صورتی که پس از چند دقیقه فشار بی حسی یا تغییر رنگ پوست مشاهده شود باند باید شل تر بسته شود. رعایت این موارد ساده تفاوت بزرگی در نتیجه مراقبت از زخم ایجاد می کند و احتمال بروز عوارض را به حداقل می رساند.

پیشگیری از عفونت و مراقبت های بعدی

مراقبت از زخم های عمیق تنها به لحظه پانسمان محدود نمی شود بلکه بخش مهمی از روند ترمیم در روزها و حتی هفته های بعد اتفاق می افتد. اگر این مراقبت ها به درستی انجام نشوند احتمال بروز عفونت زخم التهاب تأخیر در بهبود و حتی نیاز به مداخلات پزشکی بیشتر وجود دارد.

نشانه های اولیه عفونت و زمان اقدام فوری

یکی از وظایف مهم در مراقبت های بعدی رصد تغییرات ظاهری و حسی زخم است. افزایش درد غیرطبیعی قرمزی گسترده بوی نامطبوع یا ترشحات غلیظ می تواند نشان دهنده شروع عفونت باشد. تغییر رنگ پوست اطراف زخم یا حس داغی در ناحیه آسیب دیده هم معمولاً اولین علائم هشدار است که نباید نادیده گرفته شود.

در صورتی که زخم با فشار اندک دچار خونریزی مجدد شود یا پوست اطراف آن سفت و متورم شود احتمال آلودگی عمیق وجود دارد. این شرایط می تواند به سرعت پیشرفت کند و لازم است بلافاصله اقدامات درمانی یا مشورت پزشکی انجام شود تا روند ترمیم زخم دچار اختلال نشود.

اصول مراقبت روزانه برای کمک به بهبود سریع تر

برای اینکه زخم سریع تر بهبود یابد باید پانسمان آن به طور منظم تعویض شود و سطح زخم همواره تمیز و خشک نگه داشته شود. استفاده از پانسمان استریل در تعویض های بعدی به اندازه مرحله اولیه اهمیت دارد زیرا بافت تازه شکل گرفته بسیار حساس تر است و احتمال آلودگی سریع تر افزایش می یابد.

نوشیدن آب کافی تغذیه مناسب و پرهیز از دخانیات نیز روند ترمیم را سرعت می بخشد. وجود مواد مغذی مانند پروتئین ویتامین C و روی (Zinc) در رژیم غذایی به ترمیم بافت کمک می کند. رعایت این موارد در ظاهر ساده است اما در کاهش مدت زمان درمان و جلوگیری از التهاب نقش اساسی دارد.

خطاهای رایج مردم در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

بسیاری از مشکلاتی که بعداً در زخم های عمیق ظاهر می شود نه به دلیل شدت اولیه آسیب بلکه به علت مراقبت نادرست در ساعات ابتدایی است. افراد در تلاش برای کمک گاهی از روش هایی استفاده می کنند که نه تنها مفید نیست بلکه روند بهبود را به طور جدی مختل می کند.

اشتباهات رایج هنگام شستشو و ضدعفونی

یکی از خطاهای رایج استفاده از الکل خالص یا مواد شیمیایی بسیار قوی به عنوان اولین مرحله شستشو است. این کار باعث تحریک بافت و تأخیر در روند ترمیم می شود. برخی افراد نیز با فشار زیاد سعی می کنند آلودگی ها را بیرون بکشند در حالی که این فشار می تواند آلودگی را بیشتر به عمق بافت هدایت کند.

همچنین استفاده از پنبه معمولی به جای گاز استریل (Sterile Gauze) یکی از اشتباهات متداول است زیرا الیاف پنبه در زخم باقی مانده و موجب التهاب می شود.

اشتباه دیگر استفاده از محلول های ضدعفونی به صورت مکرر و با فواصل کوتاه است. ضدعفونی بیش از حد می تواند بافت سالم را تخریب کند و باعث سوزش و تأخیر در التیام شود. ضدعفونی باید منطقی کنترل شده و در ترکیب با پانسمان مناسب انجام گیرد.

خطاهای رایج در پانسمان و باندپیچی

یکی از اشتباهات شایع بستن باند بیش از حد محکم است. بسیاری از افراد تصور می کنند فشار زیاد جلوی عفونت را می گیرد در حالی که فشار نامناسب باعث کاهش جریان خون و طولانی شدن فرایند ترمیم می شود. مشکل دیگر استفاده از پانسمان های غیر استریل یا تکه پارچه های خانگی است که اغلب خودشان منبع آلودگی هستند.

همچنین تعویض دیرهنگام یا خیلی زودِ پانسمان می تواند به زخم آسیب بزند. تعویض سریع باعث اختلال در تشکیل بافت جدید می شود و تعویض دیرهنگام زمینه مناسبی برای رشد باکتری فراهم می کند. رعایت فاصله استاندارد زمانی محافظت بهتر از زخم را فراهم کرده و احتمال نیاز به درمان های تکمیلی پزشکی را کاهش می دهد.

درمان خانگی در کنار اصول علمی در نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

اگرچه زخم های عمیق نیاز به مراقبت پزشکی دارند اما رعایت اصول درمان خانگی (Home Care) می تواند به کاهش درد پیشگیری از عفونت و تسریع ترمیم زخم کمک کند. درمان خانگی مکمل اقدامات حرفه ای است و نباید جایگزین معاینه پزشک یا استفاده از پانسمان استریل (Sterile Dressing) شود.

اصول درمان خانگی و مراقبت از زخم

درمان خانگی شامل تمیز نگه داشتن زخم تعویض منظم پانسمان کنترل ترشحات و محافظت از محیط زخم است. شستشوی زخم با آب تمیز یا محلول نرمال سالین (Normal Saline) خشک نگه داشتن محیط زخم و جلوگیری از تماس مستقیم با خاک یا دست های آلوده از اقدامات ساده اما بسیار مؤثر هستند.

همچنین استفاده از مواد طبیعی با خاصیت ضدالتهاب و نرم کننده مانند ژل آلوئه ورا در حاشیه زخم می تواند به کاهش التهاب کمک کند البته نباید این مواد مستقیماً به عمق زخم برسند. رعایت این تعادل بین درمان خانگی و اصول علمی به حفظ سلامت بافت های اطراف زخم کمک می کند.

ترکیب درمان خانگی با اقدامات پزشکی

حتی با مراقبت خانگی دقیق زخم های عمیق ممکن است نیاز به پانسمان تخصصی بخیه یا تجویز آنتی بیوتیک داشته باشند. درمان خانگی نباید جایگزین مراجعه به پزشک شود بلکه باید به عنوان یک مکمل برای کاهش خطر عفونت و کمک به ترمیم عمل کند. در این راستا پیگیری منظم علائم رصد تغییرات ظاهری و توجه به هرگونه درد غیرطبیعی ضروری است.

ترکیب درمان خانگی با اقدامات پزشکی باعث می شود زخم سریع تر بهبود یابد و مدت زمان پانسمان کاهش پیدا کند. همچنین رعایت دستورالعمل های پزشکی در کنار روش های خانگی احتمال باز شدن مجدد زخم و عفونت را به حداقل می رساند و نتیجه درمان را بهینه می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

شناخت زمان مناسب برای مراجعه به پزشک یکی از مهم ترین مراحل مراقبت از زخم های عمیق است. بسیاری از افراد تصور می کنند تنها زخم های بسیار بزرگ یا خونریزی کننده نیاز به بررسی پزشکی دارند در حالی که حتی زخم های کوچک اما عمیق می توانند به سرعت دچار عفونت زخم شوند.

نشانه های نیاز فوری به مراقبت پزشکی

اگر زخم با وجود اقدامات اولیه همچنان خونریزی دارد یا ترشحات چرکی و بوی نامطبوع مشاهده می شود مراجعه فوری ضروری است. همچنین بی حسی یا ضعف در ناحیه آسیب دیده تورم شدید قرمزی گسترده و گرمی پوست اطراف زخم از نشانه های هشداردهنده هستند. وجود جسم خارجی داخل زخم نیز همیشه نیازمند مداخله پزشکی است.

همچنین در زخم های ایجادشده در مفاصل کف دست یا نواحی حساس بدن حتی اگر خونریزی محدود باشد احتمال آسیب به بافت های عمیق یا عصب وجود دارد و معاینه پزشکی الزامی است. توجه به این نشانه ها به طور مستقیم از بروز عوارض جدی مانند عفونت سیستمیک یا تخریب بافت جلوگیری می کند.

مراجعه پیشگیرانه و مراقبت های تکمیلی

حتی در غیاب علائم خطرناک مراجعه پیشگیرانه به پزشک یا پرستار متخصص برای ارزیابی عمق زخم و نیاز به بخیه پانسمان تخصصی یا تجویز آنتی بیوتیک توصیه می شود. این اقدام می تواند به ترمیم زخم سریع تر و کاهش احتمال باقی ماندن جای زخم کمک کند.

همچنین پزشک می تواند روش های مراقبتی دقیق تر داروهای ضدالتهاب یا آنتی بیوتیک مناسب و زمان بندی دقیق تعویض پانسمان را تعیین کند. این رویکرد علمی و پیشگیرانه ترکیب ایده آلی با اقدامات خانگی است و مسیر درمانی بهینه را تضمین می کند.

سوالات متداول درباره نحوه تمیز کردن و بانداژ زخم های عمیق

1. چگونه می توان زخم عمیق را به درستی تمیز کرد؟

زخم را ابتدا با آب تمیز یا محلول نرمال سالین (Normal Saline) شستشو دهید و سپس با گاز استریل (Sterile Gauze) محل را خشک کنید. از فشار زیاد خودداری کنید تا آلودگی وارد بافت عمیق نشود.

2. بهترین محلول ضدعفونی کننده برای زخم عمیق چیست؟

محلول های کلرهگزیدین (Chlorhexidine) یا پویدون آیوداین (Povidone Iodine) با غلظت استاندارد مناسب ترین گزینه ها هستند. این محلول ها باید با حرکات آرام و کنترل شده روی زخم اعمال شوند.

3. چه زمانی باید پانسمان زخم را تعویض کرد؟

تعویض پانسمان معمولاً هر 12 تا 24 ساعت یا هنگام ترشح زیاد توصیه می شود. پانسمان باید تمیز و خشک نگه داشته شود و از باند استریل (Sterile Bandage) استفاده گردد.

4. آیا می توان از درمان خانگی برای زخم های عمیق استفاده کرد؟

درمان خانگی تنها مکمل مراقبت پزشکی است و شامل تمیز نگه داشتن زخم تعویض منظم پانسمان و محافظت از محیط زخم می شود. این روش نباید جایگزین معاینه پزشک شود.

5. چه علائمی نشان دهنده عفونت زخم است؟

قرمزی گسترده تورم درد شدید ترشحات چرکی یا بدبو و افزایش ناگهانی دمای محل زخم از نشانه های عفونت هستند و نیازمند مراجعه فوری به پزشک هستند.

6. آیا زخم های کوچک هم نیاز به مراقبت تخصصی دارند؟

بله حتی زخم های کوچک اما عمیق می توانند بافت های زیرین را درگیر کنند و در صورت مراقبت نادرست عفونت یا التهاب شدید ایجاد شود.

7. چه زمانی باید به پزشک مراجعه پیشگیرانه داشت؟

در زخم های ایجادشده در مفاصل کف دست پا یا نواحی حساس یا زمانی که عمق زخم نامعلوم است مراجعه پیشگیرانه توصیه می شود تا نیاز به بخیه پانسمان تخصصی یا داروی آنتی بیوتیک مشخص شود.