چگونه تیروئید را با تغذیه کنترل کنیم؟

چگونه تیروئید را با تغذیه کنترل کنیم؟

غده تیروئید یکی از ارگان های حیاتی بدن است که با ترشح هورمون هایی مانند T3 و T4 وظایف متعددی مانند تنظیم سوخت وساز بدن دمای بدن و سطح انرژی را بر عهده دارد. اختلالات تیروئیدی به دو شکل کم کاری و پرکاری بروز می کنند که هر کدام نیاز به مدیریت خاصی دارند. یکی از کلیدی ترین راه های کنترل این بیماری ها اصلاح رژیم غذایی و استفاده از مواد مغذی مؤثر است.

رژیم غذایی مناسب برای افراد مبتلا به کم کاری تیروئید چگونه باید باشد؟

در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید متابولیسم بدن کاهش می یابد و فرد ممکن است دچار افزایش وزن خستگی خشکی پوست و یبوست شود. در این شرایط رژیم غذایی باید به گونه ای طراحی شود که متابولیسم را تقویت کند التهاب را کاهش دهد و از کمبودهای تغذیه ای جلوگیری کند.

مواد غذایی حاوی پروتئین با کیفیت (مانند تخم مرغ مرغ ماهی) سبزیجات دارای فیبر بالا غلات کامل لبنیات کم چرب و میوه های تازه در اولویت قرار دارند. مصرف آب کافی وعده های منظم و محدودیت غذاهای فرآوری شده نقش مهمی در کنترل علائم ایفا می کنند.

چه غذاهایی به تنظیم هورمون تیروئید کمک می کنند و بهتر است در برنامه غذایی گنجانده شوند؟

برخی از ریزمغذی ها نقش کاملاً مستقیم و اساسی در ساخت فعال سازی و عملکرد هورمون های تیروئیدی دارند و کمبود هر یک از آن ها می تواند باعث بروز اختلال در فعالیت تیروئید شود. مصرف متعادل این مواد از طریق تغذیه روزانه نه تنها به حفظ عملکرد طبیعی غده تیروئید کمک می کند بلکه در افراد مبتلا به اختلالات تیروئیدی نیز می تواند روند بهبودی را تسهیل کند.

ید

مهم ترین عنصر برای تولید هورمون های تیروئیدی T3 و T4 است. اگر بدن ید کافی دریافت نکند تیروئید نمی تواند این هورمون ها را تولید کند و در نتیجه احتمال بروز گواتر یا کم کاری تیروئید افزایش می یابد. منابع غذایی غنی از ید شامل نمک یددار جلبک دریایی ماهی های آب شور و تخم مرغ هستند.

سلنیوم

نقش کلیدی در تبدیل هورمون غیرفعال T4 به فرم فعال T3 ایفا می کند. این تبدیل در کبد و سایر بافت ها انجام می شود و بدون سلنیوم فعالیت هورمونی کاهش می یابد. گردوی برزیلی تخم مرغ و ماهی تن از بهترین منابع طبیعی سلنیوم محسوب می شوند. حتی مصرف یک عدد گردوی برزیلی در روز می تواند نیاز روزانه بدن را تأمین کند.

زینک (روی)

برای متابولیسم صحیح تیروئید و تنظیم ترشح هورمون ها ضروری است. همچنین روی در ساخت آنزیم های دخیل در عملکرد غدد درون ریز مشارکت دارد. منابع خوب زینک شامل گوشت قرمز دانه کدو نخود عدس و دیگر حبوبات هستند.

ویتامین D

در عملکرد ایمنی بدن و تنظیم غدد درون ریز مؤثر است. تحقیقات نشان می دهند که کمبود ویتامین D با افزایش احتمال ابتلا به اختلالات خودایمنی تیروئید مانند هاشیموتو مرتبط است. قرار گرفتن در معرض نور آفتاب مصرف ماهی های چرب (مثل سالمون) و استفاده از مکمل های مناسب می توانند سطح این ویتامین را در بدن به حد مطلوب برسانند.

ترکیب هدفمند این ریزمغذی ها در برنامه روزانه غذایی به تیروئید کمک می کند تا هورمون های خود را به طور مؤثرتری تولید و تنظیم کند. تغذیه متعادل همراه با نظارت پزشکی یکی از قدرتمندترین ابزارهای کنترل عملکرد این غده حیاتی است.

کدام خوراکی ها باعث اختلال در عملکرد تیروئید می شوند و باید محدود یا حذف شوند؟

برخی مواد غذایی هرچند در نگاه اول سالم به نظر می رسند اما در افراد مبتلا به اختلالات تیروئیدی مخصوصاً کم کاری تیروئید یا بیماری های خودایمنی مانند هاشیموتو می توانند عملکرد تیروئید را مختل کنند یا اثربخشی داروها را کاهش دهند. شناخت این خوراکی ها و مدیریت مصرف آن ها نقش مهمی در کنترل علائم بیماری دارد.

سبزیجات گواتروژنیک خام

این سبزیجات مثل کلم شلغم بروکلی و گل کلم حاوی ترکیباتی هستند که می توانند جذب ید را در غده تیروئید مختل کنند. در افراد سالم مصرف آن ها مشکلی ایجاد نمی کند اما در کسانی که دچار کم کاری تیروئید هستند به ویژه اگر دچار کمبود ید نیز باشند این ترکیبات ممکن است باعث تشدید علائم شوند. خوشبختانه با پختن این سبزیجات خاصیت گواتروژنیک آن ها تا حد زیادی از بین می رود و مصرف آن ها در حد تعادل قابل قبول است.

سویا و فرآورده های آن

ایزوفلاون های موجود در سویا ممکن است با جذب داروی لووتیروکسین (رایج ترین داروی کم کاری تیروئید) تداخل داشته باشند و اثربخشی آن را کاهش دهند. توصیه می شود بین مصرف محصولات سویا و دارو فاصله زمانی کافی (حداقل ۴ ساعت) رعایت شود. همچنین در صورت مصرف مداوم سویا نیاز به پایش دقیق تر عملکرد تیروئید وجود دارد.

گلوتن (در بیماری هاشیموتو)

در برخی از افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید سیستم ایمنی به گلوتن واکنش نشان می دهد و این موضوع می تواند باعث تشدید التهاب و آسیب بیشتر به غده تیروئید شود. مطالعات نشان داده اند که پیروی از رژیم فاقد گلوتن در بیماران هاشیموتو می تواند سطح آنتی بادی ها را کاهش داده و علائم را بهبود دهد. البته این تصمیم باید با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه گرفته شود.

قند و شکر تصفیه شده

مصرف زیاد قندهای ساده مانند شکر سفید شیرینی ها و نوشیدنی های قندی باعث اختلال در تعادل قند خون تضعیف سیستم ایمنی و افزایش التهاب می شود سه عاملی که در بیماری های تیروئیدی می توانند مشکلات را تشدید کنند. بهتر است منابع قندی از میوه های کامل یا شیرین کننده های طبیعی با شاخص گلیسمی پایین انتخاب شوند.

همچنین لازم است بیماران تیروئیدی به زمان مصرف غذاها نسبت به داروی تیروئید توجه داشته باشند. برخی خوراکی ها مانند لبنیات قهوه مکمل های آهن یا کلسیم و حتی فیبر زیاد در وعده صبحگاهی می توانند جذب دارو را کاهش دهند. داروی لووتیروکسین باید با معده کاملاً خالی دست کم ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیش از صبحانه و با آب خالص مصرف شود تا حداکثر اثربخشی داشته باشد.

نقش ید در سلامت تیروئید و منابع غذایی حاوی آن چیست؟

ید یکی از مهم ترین ریزمغذی ها برای سلامت غده تیروئید است و نقش مستقیم در تولید هورمون های تیروئیدی T3 و T4 ایفا می کند. این هورمون ها وظیفه تنظیم متابولیسم دمای بدن و سطح انرژی را بر عهده دارند و بدن بدون ید کافی قادر به ساخت آن ها نیست. کمبود ید می تواند باعث بزرگ شدن تیروئید (گواتر) یا بروز کم کاری تیروئید شود به ویژه در مناطقی که خاک و منابع غذایی از ید تهی هستند.

اما همان طور که کمبود ید خطرناک است مصرف بیش از حد آن نیز می تواند به ویژه در افرادی که دچار بیماری های خودایمنی تیروئید مانند هاشیموتو یا گریوز هستند مشکل ساز باشد. در این افراد مصرف زیاد ید می تواند موجب تحریک سیستم ایمنی و تشدید التهاب در غده تیروئید شود. به همین دلیل مصرف ید باید به صورت متعادل و با توجه به شرایط بدنی هر فرد تنظیم شود.

منابع غذایی طبیعی و مفید حاوی ید عبارت اند از

نمک یددار یکی از ساده ترین و رایج ترین روش ها برای تأمین ید در رژیم غذایی روزانه.

جلبک دریایی منبع بسیار غنی از ید است اما باید با احتیاط مصرف شود چون مقدار ید در آن بسیار بالا است و می تواند از نیاز روزانه فراتر رود.

میگو و ماهی های آب شور مانند سالمون تون و ساردین که علاوه بر ید حاوی امگا-۳ و پروتئین نیز هستند.

شیر و تخم مرغ منابع مطمئن ید برای افرادی که محصولات دریایی مصرف نمی کنند.

مقدار توصیه شده ید برای بزرگسالان طبق استانداردهای تغذیه ای حدود 150 میکروگرم در روز است. این میزان معمولاً از طریق یک رژیم غذایی متنوع و متعادل قابل تأمین است و در صورت نیاز به مکمل باید حتماً با نظر پزشک انجام شود. کنترل مصرف ید یکی از پایه های مهم حفظ سلامت تیروئید و پیشگیری از اختلالات آن است.

آیا مکمل های غذایی می توانند به کنترل تیروئید کمک کنند؟ موارد توصیه شده کدام اند؟

در بسیاری از بیماران مبتلا به اختلالات تیروئیدی به ویژه کم کاری تیروئید یا بیماری های خودایمنی مانند هاشیموتو کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی شایع است. این کمبودها می توانند نه تنها روند بیماری را تشدید کنند بلکه تأثیر داروهای تیروئیدی را نیز کاهش دهند. به همین دلیل پزشک پس از بررسی نتایج آزمایش های خون ممکن است مصرف مکمل هایی خاص را برای جبران این کمبودها و بهبود عملکرد غده تیروئید تجویز کند.

مکمل های رایج در بیماران تیروئیدی

مکمل سلنیوم

(200 میکروگرم در روز) مطالعات نشان داده اند که این دوز از سلنیوم می تواند سطح آنتی بادی های تیروئیدی را در بیماران مبتلا به هاشیموتو کاهش دهد و التهاب غده تیروئید را کم کند. با این حال دوز بیش از حد ممکن است سمی باشد و باید دقیقاً مطابق با دستور پزشک مصرف شود.

مکمل زینک

(حدود 30 میلی گرم در روز) زینک برای تولید صحیح هورمون های تیروئیدی و حمایت از سیستم ایمنی ضروری است. کمبود آن ممکن است موجب کاهش سطح T3 و T4 شود. منابع غذایی طبیعی آن شامل گوشت حبوبات و دانه هاست اما در موارد شدید مکمل می تواند کمک کننده باشد.

ویتامین D3

(بین 1000 تا 2000 واحد در روز) کمبود ویتامین D در بیماران تیروئیدی بسیار شایع است و با ضعف سیستم ایمنی خستگی مزمن و اختلال در تنظیم هورمون ها همراه است. دریافت این مکمل می تواند به کاهش خستگی بهبود خلق وخو و کاهش روند خودایمنی کمک کند.

آهن

در بیمارانی که دچار کم خونی فقر آهن هستند مکمل آهن ضروری است زیرا آهن نقش مهمی در تبدیل T4 به T3 دارد. علاوه بر آن کمبود آهن می تواند جذب داروی لووتیروکسین را مختل کند. البته باید توجه داشت که آهن نیز با داروی تیروئید تداخل دارد و مصرف آن باید با فاصله حداقل ۴ ساعت از دارو انجام شود.

مصرف این مکمل ها هرگز نباید خودسرانه انجام شود زیرا تداخل آن ها با داروهای تیروئیدی مانند لووتیروکسین می تواند اثربخشی دارو را کاهش دهد یا عوارض جانبی ایجاد کند. پزشک یا متخصص تغذیه با بررسی دقیق آزمایش ها مقدار نوع و زمان مصرف هر مکمل را به درستی تعیین خواهد کرد. کنترل علمی این مکمل ها نقش مهمی در تنظیم عملکرد تیروئید و کاهش علائم بیمار دارد.

برنامه غذایی پیشنهادی برای پرکاری تیروئید شامل چه مواد غذایی می شود؟

در پرکاری تیروئید فعالیت غده تیروئید بیش از حد طبیعی است و هورمون های T3 و T4 در مقادیر بالا ترشح می شوند. این وضعیت باعث افزایش شدید سرعت متابولیسم می شود و در نتیجه بدن انرژی بیشتری می سوزاند. افراد مبتلا ممکن است دچار کاهش وزن ناگهانی اضطراب ضربان قلب بالا تعریق زیاد لرزش دست ها و بی خوابی شوند. رژیم غذایی در این شرایط باید کاملاً هدفمند باشد تا هم علائم کنترل شود و هم از عوارض جدی تر مانند تحلیل عضلانی یا پوکی استخوان پیشگیری گردد.

توصیه های غذایی برای بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید

افزایش دریافت کالری و پروتئین

بدن در این شرایط در حال سوخت انرژی بالایی است. بنابراین باید کالری کافی از طریق منابع سالم مانند برنج سیب زمینی میوه ها و غلات کامل تأمین شود. همچنین پروتئین کافی برای حفظ بافت عضلانی بسیار حیاتی است. منابع مناسب شامل تخم مرغ مرغ ماهی حبوبات و لبنیات هستند.

کلسیم و ویتامین D

افزایش بیش از حد هورمون های تیروئیدی می تواند باعث افزایش جذب کلسیم از استخوان و در نتیجه کاهش تراکم استخوانی و پوکی استخوان شود. برای جبران این اثر مصرف لبنیات کم چرب سبزیجات برگ سبز و مکمل های ویتامین D در صورت نیاز توصیه می شود.

استفاده از دمنوش های آرام بخش

دمنوش هایی مانند بادرنجبویه بابونه و چای سبز می توانند به کاهش تحریک پذیری اضطراب و بی خوابی کمک کنند. این نوشیدنی ها اثرات آرام کننده ای بر سیستم عصبی دارند و جایگزین مناسبی برای نوشیدنی های کافئین دار محسوب می شوند.

مصرف غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان

پرکاری تیروئید می تواند استرس اکسیداتیو بدن را افزایش دهد بنابراین مصرف مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان مانند زغال اخته انار سبزیجات رنگی (مثل فلفل دلمه ای قرمز کلم بنفش و هویج) و روغن زیتون به کاهش آسیب های سلولی و التهاب کمک می کند.

پرهیز از محرک ها

نوشیدنی های حاوی کافئین مانند قهوه چای پررنگ نوشابه های انرژی زا و حتی شکلات ممکن است علائمی مثل تپش قلب و اضطراب را تشدید کنند. همچنین باید از غذاهای شور و فرآوری شده که سدیم بالایی دارند پرهیز کرد چون ممکن است باعث احتباس مایعات و تشدید فشار روی قلب شوند.

در کنار دارودرمانی رعایت این نکات تغذیه ای می تواند به طور مؤثری در کنترل علائم پرکاری تیروئید مؤثر باشد و کیفیت زندگی فرد را تا حد زیادی بهبود بخشد. تنظیم دقیق رژیم غذایی به ویژه در شرایطی که بدن تحت فشار متابولیک بالاست یکی از ارکان اصلی درمان موفق محسوب می شود.

رابطه بین گلوتن و بیماری های تیروئیدی مانند هاشیموتو چگونه است؟

بسیاری از بیماران مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو یکی از شایع ترین بیماری های خودایمنی تیروئید دارای درجاتی از حساسیت به گلوتن هستند یا حتی به طور همزمان به بیماری سلیاک نیز مبتلا می باشند. گلوتن پروتئینی است که در گندم جو و چاودار یافت می شود و در افراد مستعد می تواند پاسخ های ایمنی التهابی را فعال کند. در این افراد مصرف گلوتن ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث شود بدن به اشتباه به بافت غده تیروئید حمله کند.

تحقیقات متعددی نشان داده اند که پیروی از یک رژیم غذایی فاقد گلوتن می تواند در بیماران مبتلا به هاشیموتو نتایج مثبتی به همراه داشته باشد. این فواید شامل موارد زیر است

کاهش سطح آنتی بادی های ضد تیروئید

آنتی بادی هایی مانند Anti-TPO و Anti-Tg در بیماری هاشیموتو افزایش می یابند. حذف گلوتن از رژیم غذایی می تواند در برخی بیماران باعث کاهش این آنتی بادی ها شود و روند آسیب به غده تیروئید را آهسته کند.

کاهش التهاب عمومی در بدن

گلوتن می تواند نفوذپذیری روده را افزایش داده و التهاب سیستمیک ایجاد کند. با حذف آن التهاب کاهش می یابد که به کاهش علائم عمومی مانند خستگی درد مفاصل و اختلالات گوارشی نیز کمک می کند.

بهبود عملکرد تیروئید

با کاهش التهاب و سطح آنتی بادی ها در برخی موارد عملکرد تیروئید نیز به مرور بهبود پیدا می کند و دوز داروی لووتیروکسین ممکن است کاهش یابد (البته این مسئله حتماً باید تحت نظر پزشک ارزیابی شود).

مواد غذایی فاقد گلوتن که جایگزین مناسبی برای گندم هستند عبارت اند از

برنج

ذرت

کینوا

سیب زمینی

جو دوسر فاقد گلوتن (دارای برچسب مخصوص)

باید توجه داشت که رعایت رژیم بدون گلوتن کاری تخصصی است و باید به درستی برنامه ریزی شود تا بدن دچار کمبودهایی مانند فیبر ویتامین های گروه B و آهن نشود. در نتیجه قبل از حذف کامل گلوتن از رژیم بهتر است آزمایش های مربوط به سلیاک و مشاوره با پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود. رژیم بدون گلوتن در صورت نیاز و اجرای صحیح می تواند یکی از راهکارهای مؤثر در کنترل بهتر بیماری هاشیموتو باشد.

داروهایی که بیماران تیروئیدی معمولاً استفاده می کنند و نکاتی که در تغذیه باید رعایت شود

رایج ترین دارویی که برای درمان کم کاری تیروئید تجویز می شود لووتیروکسین (Levothyroxine) است دارویی که جایگزین هورمون تیروئید طبیعی بدن می شود و در تنظیم سطح انرژی دمای بدن و متابولیسم نقشی کلیدی دارد. با وجود اثربخشی بالا نحوه صحیح مصرف این دارو در کنار تغذیه تأثیر زیادی در جذب و کارایی آن دارد و بی توجهی به این نکات ممکن است موجب باقی ماندن علائم یا نوسان در نتایج آزمایش خون شود.

نکات مهم در مصرف لووتیروکسین و تغذیه

زمان مصرف

لووتیروکسین باید حتماً با معده خالی و حداقل ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از صبحانه با یک لیوان آب خالص مصرف شود. مصرف هم زمان با غذا باعث کاهش جذب دارو می شود و ممکن است اثربخشی آن را مختل کند.

تداخل با برخی مواد غذایی

غذاهای حاوی کلسیم (مثل شیر و لبنیات) آهن (مثل مکمل های آهن یا گوشت قرمز پرحجم) فیبر زیاد (مثل نان سبوس دار سبزیجات خام و مکمل های فیبر) و نوشیدنی هایی مانند قهوه می توانند جذب لووتیروکسین را کاهش دهند. بهتر است این غذاها دست کم ۳ تا ۴ ساعت پس از مصرف دارو خورده شوند.

تداخل با برخی داروها

داروهایی مانند ضداسیدها مکمل های کلسیم و آهن و داروهای خاص گوارشی یا ضدصرع باید با فاصله زمانی حداقل ۴ ساعت از لووتیروکسین مصرف شوند. این نکته به ویژه در بیماران مسن یا افرادی که چندین دارو به طور همزمان مصرف می کنند اهمیت زیادی دارد.

داروهای رایج در درمان پرکاری تیروئید و نکات تغذیه ای مرتبط

در پرکاری تیروئید معمولاً داروهایی مانند متیمیزول (Methimazole) یا پروپیل تیواوراسیل (PTU) برای مهار تولید بیش از حد هورمون های تیروئیدی تجویز می شوند. این داروها با سرکوب فعالیت غده تیروئید باعث کاهش علائم مانند تپش قلب اضطراب کاهش وزن شدید و تعریق زیاد می شوند.

این داروها ممکن است روی کبد و سلول های خونی اثر بگذارند بنابراین نیاز به پایش منظم عملکرد کبد (آنزیم های کبدی) و شمارش سلول های خون (CBC) وجود دارد.

در دوره مصرف این داروها تغذیه باید به گونه ای باشد که از کبد محافظت کند. توصیه می شود

چربی های اشباع شده مانند فست فود گوشت های چرب کره و روغن های صنعتی به حداقل برسد.

مصرف چربی های سالم مانند روغن زیتون آووکادو و مغزها افزایش یابد.

نوشیدنی های حاوی الکل به طور کامل حذف شود.

مصرف غذاهای ضدالتهاب مانند سبزیجات رنگی زردچوبه سیر و زنجبیل در برنامه روزانه گنجانده شود.

در مجموع تنظیم درست زمان مصرف دارو اجتناب از تداخل با غذا و داروهای دیگر و پیروی از رژیم غذایی محافظت کننده می تواند نقش مهمی در اثربخشی درمان دارویی تیروئید داشته باشد و از عوارض ناخواسته جلوگیری کند. همکاری منظم با پزشک و متخصص تغذیه برای برنامه ریزی دقیق این موارد ضروری است.

بهترین سبک زندگی و عادت های روزمره برای کنترل عملکرد تیروئید از طریق تغذیه و سبک زندگی

در کنار تغذیه صحیح سبک زندگی سالم نقشی کلیدی در کنترل و بهبود اختلالات تیروئیدی ایفا می کند. بسیاری از جنبه های زندگی روزمره از کیفیت خواب گرفته تا سطح استرس و قرارگیری در معرض سموم محیطی می توانند مستقیماً بر عملکرد غده تیروئید اثر بگذارند. بنابراین تغییر در سبک زندگی تنها یک مکمل نیست بلکه بخشی اساسی از روند درمان و مدیریت بیماری های تیروئیدی محسوب می شود.

عوامل سبک زندگی مؤثر در سلامت تیروئید

مدیریت استرس

استرس مزمن می تواند عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید (HPT axis) را مختل کند که این محور یکی از تنظیم کننده های اصلی ترشح هورمون های تیروئیدی است. ترشح مداوم هورمون کورتیزول در اثر استرس ممکن است تولید یا تبدیل هورمون های T3 و T4 را کاهش دهد. تکنیک هایی مانند مدیتیشن تنفس عمیق یوگا یا حتی صحبت با درمانگر می توانند در کاهش استرس روزمره بسیار مؤثر باشند.

خواب کافی و باکیفیت

کم خوابی یا خواب بی کیفیت می تواند ریتم های هورمونی بدن را به هم بریزد. مطالعات نشان داده اند که ۷ تا ۹ ساعت خواب شبانه به تنظیم سطح هورمون های متابولیکی از جمله تیروئید کمک می کند. رعایت نظم در ساعات خواب و دوری از نور آبی (موبایل و تلویزیون) قبل از خواب نیز مهم است.

فعالیت بدنی منظم

ورزش سبک و منظم مثل پیاده روی یوگا شنا یا تمرینات هوازی ملایم می تواند به تنظیم متابولیسم بهبود خلق وخو افزایش انرژی و کاهش التهاب کمک کند. ورزش شدید در بیماران تیروئیدی به ویژه در پرکاری تیروئید ممکن است مضر باشد بنابراین نوع و شدت آن باید با نظر پزشک تنظیم شود.

پرهیز از سموم محیطی

برخی ترکیبات شیمیایی مانند BPA (بیسفنول A) که در بطری های پلاستیکی ظروف غذا و برخی بسته بندی ها یافت می شود می توانند به عنوان مخرب غدد درون ریز (Endocrine Disruptors) عمل کرده و در عملکرد طبیعی هورمون های تیروئیدی اختلال ایجاد کنند. استفاده از ظروف شیشه ای استیل یا سرامیکی به جای پلاستیکی و اجتناب از حرارت دادن غذا در ظروف پلاستیکی از جمله اقدامات پیشگیرانه مؤثر است.

برنامه منظم غذایی

مصرف وعده های غذایی با فواصل منظم و بدون حذف وعده ها به تثبیت قند خون و حفظ تعادل انرژی کمک می کند. افت یا جهش ناگهانی قند خون می تواند استرس متابولیکی به بدن وارد کند که عملکرد تیروئید را تحت تأثیر قرار می دهد. بهتر است روز را با یک صبحانه مغذی آغاز کنید و از پرخوری در وعده های شام پرهیز نمایید.

در نهایت داشتن یک سبک زندگی متعادل و پایدار در کنار تغذیه درمان محور و مصرف صحیح داروها به بیماران تیروئیدی کمک می کند تا بهتر با بیماری خود کنار بیایند علائم را کنترل کنند و کیفیت زندگی خود را به شکل ملموسی بهبود دهند.