قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران

قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران تحریم های هسته ای علیه ایران

تاریخ تصویب 23 دسامبر 2006 (2 دی 1385) شماره قطعنامه S/RES/1737 رأی گیری تصویب با اجماع 15 عضو شورای امنیت

اهداف قطعنامه 1737 شورای امنیت

قطعنامه 1737 در واکنش به عدم تعلیق کامل فعالیت های هسته ای ایران به ویژه غنی سازی اورانیوم و با هدف اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران برای پذیرش درخواست های جامعه بین المللی در زمینه شفاف سازی برنامه هسته ای خود تصویب شد.

مفاد اصلی قطعنامه 1737 شورای امنیت

این قطعنامه شامل دو بخش اصلی است

1. تحریم های اقتصادی و فنی

ممنوعیت صادرات و واردات کشورهای عضو سازمان ملل موظف شدند از فروش یا انتقال اقلام مواد تجهیزات و فناوری هایی که می توانند در برنامه هسته ای یا موشکی ایران استفاده شوند خودداری کنند.

ممنوعیت همکاری های فنی هرگونه همکاری فنی در زمینه های هسته ای و موشکی با ایران ممنوع اعلام شد.

2. اقدامات مالی و مسافرتی

مسدودسازی دارایی ها دارایی های افراد و نهادهای مرتبط با برنامه هسته ای ایران باید مسدود می شد.

ممنوعیت سفر سفر مقامات و کارشناسان مرتبط با برنامه هسته ای ایران به کشورهای دیگر محدود شد.

متن کامل قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل متحد

در ادامه متن کامل قطعنامه 1737 به زبان فارسی آورده شده است

قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل متحد

شورای امنیت

با یادآوری قطعنامه 1696 مورخ 31 ژوئیه 2006 و بیانیه ریاست شورای امنیت مورخ 29 مارس 2006

با تأکید دوباره بر تعهد خود به معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) و با یادآوری حق انکارناپذیر کشورهای عضو برای توسعه تحقیق تولید و استفاده از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز بدون تبعیض

با نگرانی شدید از گزارش های متعدد مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی و قطعنامه های شورای حکام آژانس در رابطه با برنامه هسته ای ایران از جمله قطعنامه GOV/2006/14

با تأکید بر اهمیت همکاری کامل ایران با آژانس و پذیرش پروتکل الحاقی

با توجه به عدم تعلیق فعالیت های هسته ای ایران طبق درخواست های قبلی شورای امنیت

با عمل بر اساس ماده 41 فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد

تصمیم می گیرد که

1. از ایران خواسته می شود بدون تأخیر بیشتر درخواست های شورای حکام را که در قطعنامه GOV/2006/14 مطرح شده است بپذیرد.

2. از تمامی کشورهای عضو خواسته می شود تا از تأمین اقلام مواد تجهیزات و فناوری هایی که می توانند در برنامه هسته ای یا موشکی ایران استفاده شوند خودداری کنند.

3. از تمامی کشورهای عضو خواسته می شود تا از تأمین منابع مالی آموزش یا کمک های فنی به برنامه هسته ای یا موشکی ایران خودداری کنند.

4. از تمامی کشورهای عضو خواسته می شود تا دارایی های افراد و نهادهای مرتبط با برنامه هسته ای ایران را مسدود کنند.

5. از تمامی کشورهای عضو خواسته می شود تا سفر مقامات و کارشناسان مرتبط با برنامه هسته ای ایران را محدود کنند.

6. از تمامی کشورهای عضو خواسته می شود تا گزارش هایی درباره اقدامات خود در اجرای این قطعنامه به شورای امنیت ارائه دهند.

7. شورای امنیت کمیته ای را برای نظارت بر اجرای این قطعنامه تشکیل می دهد.

8. شورای امنیت تصمیم می گیرد که در صورت عدم اجرای این قطعنامه توسط ایران اقدامات بیشتری را اتخاذ خواهد کرد.

9. شورای امنیت تصمیم می گیرد که موضوع را در دستور کار خود نگه دارد.