فلوتیکازون (Fluticasone)

فلوتیکازون (Fluticasone) یک داروی کورتیکواستروئیدی با اثر ضدالتهاب قوی است که نخستین بار در دهه 1990 توسط شرکت «GlaxoSmithKline» معرفی شد و امروزه یکی از مهم ترین داروهای خط اول در درمان آسم آلرژی فصلی رینیت آلرژیک و بیماری های التهابی مجاری تنفسی محسوب می شود.

این دارو به صورت موضعی در بینی و ریه استفاده می شود بنابراین برخلاف کورتون های خوراکی جذب سیستمیک بسیار کمی دارد و احتمال بروز عوارض گسترده در بدن را به شکل چشمگیری کاهش می دهد. همین ویژگی باعث شده که فلوتیکازون در سال های اخیر به یکی از پرفروش ترین داروهای تنفسی در جهان تبدیل شود. اسپری فلوتیکازون (Fluticasone)

این دارو در فرم های مختلفی مانند اسپری بینی اسپری استنشاقی (Inhaler) محلول نبولایزر و کرم پوستی تولید می شود اما معمول ترین کاربرد آن در زمینه بیماری های تنفسی است. پزشکان معمولاً فلوتیکازون را برای بیمارانی تجویز می کنند که دچار تنگی نفس مزمن عطسه های مداوم گرفتگی بینی التهاب سینوس ها یا آلرژی دائمی هستند. Fluticasone با کاهش التهاب مخاط باز کردن راه های هوایی و کم کردن واکنش های حساسیتی به بیمار کمک می کند که تنفس طبیعی تری را تجربه کند.

فلوتیکازون (Fluticasone) مناسب چه افرادی است؟ بررسی گروه های هدف دارو

فلوتیکازون (Fluticasone) معمولاً برای افرادی تجویز می شود که به صورت مزمن یا فصلی از التهابات راه های تنفسی رنج می برند به ویژه زمانی که علائم کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد. این دارو برای بیمارانی مناسب است که دچار رینیت آلرژیک آسم خفیف تا متوسط سینوزیت التهابی پولیپ بینی یا حساسیت های تنفسی مداوم هستند و نیاز دارند التهاب مخاط بینی یا ریه به صورت هدفمند و موضعی کنترل شود.

پزشکان همچنین در مواردی که بیمار سابقه پاسخ ضعیف به آنتی هیستامین ها یا اسپری های ساده تر داشته باشد فلوتیکازون را به عنوان گزینه بعدی درمان معرفی می کنند تا سطح التهاب به طور مؤثرتر کاهش یابد.

گروه دیگری که فلوتیکازون برایشان مناسب است افرادی هستند که علائم آلرژی آنها در فصل های خاص مانند بهار و تابستان شدت پیدا می کند و نمی خواهند مدام از داروهای خوراکی کورتونی استفاده کنند. از آنجا که جذب سیستمیک فلوتیکازون بسیار کم است بیمارانی که نگران عوارض عمومی کورتون ها مانند پف صورت افزایش قند خون یا احتباس مایعات هستند می توانند از این دارو با خیال راحت تری بهره ببرند.

همچنین در کودکان بالای 4 سال که مبتلا به آسم آلرژیک یا گرفتگی بینی ناشی از التهاب هستند فلوتیکازون یکی از داروهای خط اول به شمار می رود البته با دوز های مشخص و کنترل شده توسط متخصص اطفال.

موارد مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) در درمان بیماری های تنفسی و آلرژیک

فلوتیکازون (Fluticasone) یکی از پرکاربردترین داروهای ضدالتهاب در حوزه بیماری های تنفسی است و پزشکان آن را در طیف گسترده ای از اختلالات آلرژیک تجویز می کنند. مهم ترین موارد مصرف این دارو شامل آسم (Asthma) رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis) سینوزیت التهابی (Inflammatory Sinusitis) و بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) است.

در آسم فلوتیکازون به عنوان داروی کنترل کننده روزانه استفاده می شود و با مهار التهاب مزمن راه های هوایی مانع از حملات و تشدید علائم می شود. در رینیت آلرژیک نیز اسپری بینی فلوتیکازون قادر است عطسه های مکرر آبریزش بینی خارش بینی و گرفتگی شدید را در مدت کوتاهی کاهش دهد.

از دیگر موارد مصرف فلوتیکازون پولیپ بینی (Nasal Polyps) و گرفتگی مزمن ناشی از التهاب سینوس ها است. این دارو با کاهش تورم و کوچک کردن بافت های ملتهب نه تنها علائم را کم می کند بلکه در برخی بیماران خطر بازگشت پولیپ را نیز محدود می سازد.

همچنین در بیماران مبتلا به COPD ترکیب فلوتیکازون با داروهای برون گشادکننده می تواند شدت تنگی نفس و التهاب مزمن ریه را کنترل کند. در سال های اخیر از فلوتیکازون در درمان حساسیت های فصلی شدید و علائمی مثل سرفه های آلرژیک خشکی گلو و التهاب مخاط بینی نیز استفاده شده است.

مکانیسم اثر فلوتیکازون (Fluticasone) چگونه است؟ توضیح عملکرد ضدالتهابی دارو

فلوتیکازون (Fluticasone) از خانواده داروهای کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (Inhaled Corticosteroids) است و اساس عملکرد آن بر مهار التهاب و کاهش واکنش بیش ازحد سیستم ایمنی در راه های تنفسی است. وقتی این دارو وارد بینی یا ریه می شود به گیرنده های مخصوص کورتیکواستروئیدها متصل شده و تولید مواد التهابی مانند سیتوکین ها (Cytokines) لکوترین ها (Leukotrienes) و پروستاگلاندین ها (Prostaglandins) را کاهش می دهد. این فرآیند باعث کم شدن تورم مخاط کاهش ترشح مخاط اضافی باز شدن راه های تنفسی و بهبود تدریجی علائم می شود.

یکی از نقاط قوت فلوتیکازون این است که قدرت اتصال بالایی به گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی دارد و به همین دلیل اثر ضدالتهابی آن بسیار قوی تر از برخی کورتون های ساده است. در عین حال میزان نفوذ این دارو به جریان خون بسیار پایین است و همین موضوع باعث می شود عوارض سیستمیک نسبت به کورتون های خوراکی بسیار کمتر باشد. به همین دلیل فلوتیکازون برای استفاده طولانی مدت در بیماری هایی مثل آسم و رینیت آلرژیک یکی از ایمن ترین گزینه ها به شمار می رود.

یکی دیگر از مکانیسم های مهم فلوتیکازون کاهش حساسیت بافت ها به آلرژن ها است. با استفاده منظم از این دارو سلول های مخاط بینی و ریه واکنش شدیدتری به گرده ها گردوغبار حیوانات خانگی یا هواهای آلوده نشان نمی دهند. همین اتفاق باعث می شود بیمار حملات کمتر علائم خفیف تر و دوره های التهاب کوتاه تری داشته باشد.

نحوه استفاده صحیح از فلوتیکازون (Fluticasone) در اسپری و قطره بینی

نحوه استفاده صحیح از فلوتیکازون (Fluticasone) نقش مهمی در اثربخشی دارو و کاهش عوارض جانبی دارد. این دارو معمولاً به صورت اسپری بینی یا اسپری استنشاقی (Inhaler) تجویز می شود و هر کدام روش مصرف مخصوص خود را دارند. هنگام استفاده از اسپری بینی لازم است بیمار ابتدا بینی را با سرم شست وشو تمیز کند تا دارو بهتر به مخاط برسد.

سپس سر اسپری داخل یکی از سوراخ های بینی قرار می گیرد و با یک فشار ملایم پاف دارو به سمت دیواره خارجی بینی پاشیده می شود تا مستقیم به تیغه بینی برخورد نکند زیرا برخورد مستقیم با تیغه می تواند باعث خونریزی بینی شود.

در مورد اسپری های استنشاقی ریه صاف نشستن یا ایستادن و نفس عمیق کشیدن قبل از مصرف اهمیت زیادی دارد. بیمار باید دهانش را دور دهانه اسپری قرار دهد همزمان با فشار دادن اسپری یک دم آرام و عمیق داشته باشد و تا 5 تا 10 ثانیه نفس را نگه دارد تا دارو به عمق ریه نفوذ کند. شست وشوی دهان با آب پس از مصرف بسیار ضروری است زیرا می تواند احتمال بروز عارضه برفک دهان (Oral Thrush) را به حداقل برساند.

همچنین باید توجه داشت که فلوتیکازون یک داروی کنترل کننده است نه یک داروی فوری الاثر. بنابراین بیمار نباید انتظار داشته باشد که علائم بلافاصله پس از اولین مصرف از بین بروند. معمولاً 24 تا 72 ساعت طول می کشد تا اثر واضح دارو احساس شود و بهترین تأثیر آن پس از 1 تا 2 هفته استفاده منظم ظاهر می شود. رعایت دوز تجویزی پزشک و مصرف روزانه در ساعات مشخص مهم ترین عامل در موفقیت درمان با Fluticasone است.

نکات مهم قبل از مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) که باید بدانید

پیش از شروع مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) لازم است بیمار برخی نکات حیاتی را بداند تا هم اثربخشی دارو بیشتر شود و هم خطر عوارض جانبی کاهش یابد. اولین موضوع این است که بیمار باید پزشک را از هر نوع آلرژی دارویی یا حساسیت نسبت به کورتیکواستروئیدها مطلع کند. اگر فرد سابقه خونریزی بینی عفونت فعال سینوس جراحی اخیر بینی یا انحراف شدید تیغه بینی داشته باشد پزشک معمولاً مصرف فلوتیکازون را با احتیاط بیشتری شروع می کند یا دوز کمتری تجویز می کند.

افرادی که سابقه بیماری های چشمی مانند گلوکوم (Glaucoma) یا آب مروارید (Cataract) دارند نیز باید پیش از مصرف پزشک را آگاه کنند چون مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها ممکن است این مشکلات را تشدید کند.

نکته مهم دیگر مربوط به وضعیت سایر داروها است. اگر فرد داروهای ضدقارچ قوی مانند کتوکونازول (Ketoconazole) داروهای ضد HIV مثل ریتوناویر (Ritonavir) یا داروهای کاهنده ایمنی مصرف می کند احتمال افزایش جذب سیستمیک فلوتیکازون وجود دارد و باید با احتیاط بیشتری استفاده شود.

همچنین در زنان باردار و شیرده طبق شواهد علمی منتشرشده تا سال 2024 مصرف فلوتیکازون در دوزهای درمانی معمولاً امن در نظر گرفته می شود اما همچنان لازم است با نظر پزشک انجام شود.

عوارض جانبی فلوتیکازون (Fluticasone) و میزان شیوع آنها طبق آخرین آمار

فلوتیکازون (Fluticasone) به طور کلی دارویی ایمن و کم عارضه محسوب می شود اما مانند هر داروی دیگری ممکن است در برخی افراد عوارضی ایجاد کند. بر اساس گزارش های معتبر درمانی تا سال 2024 شایع ترین عوارض مصرف اسپری بینی فلوتیکازون شامل خشکی بینی تحریک مخاط خونریزی خفیف بینی گلودرد و سرفه خشک است.

این عوارض معمولاً خفیف اند و با ادامه درمان یا تنظیم دوز شدت آن ها کاهش پیدا می کند. در اسپری های استنشاقی (Inhaler) شایع ترین عارضه برفک دهان (Oral Thrush) است که طبق آمار جهانی حدود 3% تا 7% مصرف کنندگان را درگیر می کند. شست وشوی دهان بلافاصله بعد از مصرف می تواند این میزان را به کمتر از 1% کاهش دهد.

عوارض کمتر شایع اما مهم فلوتیکازون شامل خشونت صدا بوی بد دهان کاهش حس بویایی سردرد و افزایش فشار داخل چشم است. این موارد بیشتر در مصرف طولانی مدت و دوزهای بالا دیده می شوند. طبق بررسی های انجام شده در سال 2023 عوارض سیستمیک مانند افزایش قند خون یا پوکی استخوان عمدتاً فقط در شرایطی گزارش شده اند که جذب دارو از حالت نرمال خارج شده یا بیمار همزمان از داروهای تداخل کننده قوی استفاده کرده است.

به طور کلی احتمال بروز عوارض شدید مانند تضعیف سیستم ایمنی اختلال هورمونی یا مشکلات چشمی جدی کمتر از 1% برآورد شده است. البته بیمارانی که سابقه گلوکوم یا آب مروارید دارند باید با احتیاط بیشتری از دارو استفاده کنند.

تداخلات دارویی فلوتیکازون (Fluticasone) با داروهای رایج تنفسی و قلبی

فلوتیکازون (Fluticasone) در مقایسه با بسیاری از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک تداخلات دارویی کمتری دارد اما همچنان برخی داروها می توانند سطح جذب آن را افزایش یا اثر آن را کاهش دهند. مهم ترین گروه دارویی که با فلوتیکازون تداخل دارد داروهای مهارکننده قوی آنزیم CYP3A4 هستند. این آنزیم مسئول متابولیزه کردن فلوتیکازون در بدن است و مهار آن باعث افزایش غلظت دارو در خون می شود.

از جمله مهم ترین مهارکننده های این آنزیم می توان به کیتوکونازول (Ketoconazole) و ایتراکونازول (Itraconazole) از خانواده ضدقارچ ها و همچنین داروهای ضد HIV مانند ریتوناویر (Ritonavir) و کوبی سیستات (Cobicistat) اشاره کرد. مصرف همزمان این داروها با فلوتیکازون می تواند خطر بروز عوارض سیستمیک کورتون ها را افزایش دهد و معمولاً پزشک یا دوز دارو را کاهش می دهد یا جایگزین مناسب تری انتخاب می کند.

تداخلات دیگر شامل داروهای گشادکننده برونش (Bronchodilators) در بیماران آسم است. اگرچه این داروها معمولاً همراه فلوتیکازون تجویز می شوند اما لازم است بیمار بداند که برخی انواع گشادکننده ها مانند سالبوتامول (Salbutamol) یا فورموترول (Formoterol) ممکن است سرعت جذب دارو را افزایش دهند و باید در فواصل مشخص استفاده شوند.

در بیماران قلبی نیز مصرف داروهای بتابلاکرها (Beta-blockers) مانند پروپرانولول ممکن است اثر Inhaler های حاوی فلوتیکازون را کاهش دهد و مانع بازشدن کافی راه های هوایی شود.

در کنار این موارد مصرف الکل به صورت سنگین و روزانه نیز می تواند متابولیسم داروهای کبدی از جمله فلوتیکازون را مختل کند. علاوه بر این مصرف همزمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مثل سیکلوسپورین (Cyclosporine) ممکن است خطر عفونت های تنفسی را افزایش دهد چون هر دو دارو سطح ایمنی بدن را کاهش می دهند. توجه به این نکات باعث می شود بیمار بهترین اثربخشی را از Fluticasone دریافت کند و در عین حال احتمال بروز عوارض تا حد زیادی کاهش یابد.

مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) در کودکان دوز مناسب و هشدارهای مهم

مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) در کودکان سال هاست که مورد استفاده بالینی قرار می گیرد و یکی از داروهای استاندارد در درمان آسم کودکان رینیت آلرژیک و گرفتگی بینی ناشی از التهاب محسوب می شود.

طبق دستورالعمل های درمانی تا سال 2024 این دارو برای کودکان 4 سال به بالا قابل استفاده است البته دوز پیشنهادی برای کودکان نسبت به بزرگسالان کمتر بوده و معمولاً بین 50 تا 100 میکروگرم در هر بینی یا هر پاف است. در اغلب موارد کودکان نیاز به مصرف یک یا دو بار در روز دارند و پزشک بسته به شدت علائم برنامه دقیقی برای بیمار تنظیم می کند.

نکته مهم این است که کودکان نسبت به بزرگسالان حساسیت بیشتری به عوارض موضعی مانند خشکی بینی التهاب گلو و برفک دهان دارند بنابراین والدین باید مطمئن شوند که کودک نحوه مصرف اسپری را به درستی انجام می دهد. شست وشوی دهان پس از مصرف اسپری استنشاقی و پرهیز از پاشیدن مستقیم دارو به تیغه بینی از نکات ضروری در مصرف کودکان است.

استفاده از فلوتیکازون در کودکان زیر 4 سال فقط در شرایط خاص و تحت نظر فوق تخصص آلرژی یا ریه انجام می شود زیرا داده های ایمنی در این گروه سنی محدودتر است.

مطالعات اخیر نشان داده است که مصرف طولانی مدت فلوتیکازون در دوزهای درمانی تأثیر قابل توجهی بر رشد کودک ندارد اما در مصرف دوزهای بالا و بیش از زمان استاندارد احتمال کاهش سرعت رشد وجود دارد. به همین دلیل پزشکان توصیه می کنند کودکان به طور دوره ای مثلاً هر 3 تا 6 ماه ویزیت شوند تا روند رشد آنها بررسی شود. در کودکان مبتلا به آسم فصلی یا آلرژی مداوم فلوتیکازون در اکثر موارد باعث کنترل بهتر علائم و کاهش دفعات حملات تنفسی می شود.

شرایط پزشکی خاص که در آنها باید مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) با احتیاط انجام شود

برخی بیماران دارای شرایط پزشکی ویژه هستند که مصرف فلوتیکازون (Fluticasone) در آن ها باید با دقت و نظارت پزشکی بیشتری انجام شود. نخستین گروه شامل بیمارانی است که دچار عفونت فعال دستگاه تنفسی هستند مانند سینوزیت چرکی برونشیت عفونی یا عفونت قارچی بینی و گلو. در این افراد مصرف فلوتیکازون می تواند باعث کاهش پاسخ ایمنی موضعی و طولانی تر شدن روند درمان شود.

پزشکان معمولاً ابتدا عفونت را درمان کرده و سپس مصرف فلوتیکازون را آغاز یا ادامه می دهند. همین موضوع در بیمارانی که اخیراً جراحی بینی داشته اند نیز صدق می کند زیرا التهاب و حساسیت بافت پس از جراحی ممکن است با مصرف کورتیکواستروئید تشدید شده و احتمال خونریزی افزایش پیدا کند.

گروه دوم افرادی هستند که بیماری های چشمی مانند گلوکوم (Glaucoma) یا آب مروارید (Cataract) دارند. مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها از جمله فلوتیکازون ممکن است فشار داخل چشم را افزایش دهد یا روند کدرشدن عدسی را سریع تر کند. در این گروه معمولاً معاینات چشمی دوره ای مثلاً هر 6 تا 12 ماه توصیه می شود.

دسته دیگر افرادی هستند که دچار اختلالات هورمونی یا مشکلات غدد فوق کلیه (Adrenal gland) هستند. اگرچه فلوتیکازون جذب سیستمیک کمی دارد اما در دوزهای بالا یا در ترکیب با مهارکننده های قوی CYP3A4 امکان مهار عملکرد غدد فوق کلیه وجود دارد و لازم است این بیماران تحت نظارت دقیق باشند.

در زنان باردار نیز مصرف فلوتیکازون در دوزهای استاندارد معمولاً ایمن گزارش شده اما همچنان باید توسط پزشک تأیید شود. بیماران مبتلا به پوکی استخوان دیابت کنترل نشده یا افرادی که مصرف طولانی مدت کورتون دارند باید مصرف فلوتیکازون را با پزشک هماهنگ کنند تا خطر عوارض احتمالی کاهش یابد. رعایت این نکات باعث می شود درمان با Fluticasone مؤثرتر و پایدارتر باشد و بیمار در مسیر صحیح درمان قرار گیرد.

واکنش ها و اظهارنظر متخصصان درباره مصرف سالمترول و ایمنی آن در بیماران مختلف

متخصصان ریه و آلرژی طی سال های اخیر بارها تأکید کرده اند که سالمترول اگر درست و مطابق نسخه استفاده شود یکی از مطمئن ترین داروها برای کنترل بلندمدت آسم و بهبود کیفیت تنفس است. بسیاری از پزشکان معتقدند مشکل زمانی ایجاد می شود که فرد دارو را خودسرانه شروع کند دوز آن را تغییر دهد یا سالمترول را جایگزین داروهای کنترل التهاب مثل کورتیکواستروئیدهای استنشاقی کند.

چون سالمترول به تنهایی قادر نیست التهاب مسیرهای هوایی را مهار کند و استفاده نادرست از آن می تواند علائم آسم را پنهان کرده و خطر حمله ناگهانی را افزایش دهد.

در بررسی های بالینی که توسط انجمن ریه اروپا منتشر شده متخصصان اشاره می کنند که سالمترول برای مصرف منظم و طبق برنامه روزانه طراحی شده و استفاده موردی در زمان تنگی نفس ناگهانی مناسب نیست. در چنین مواقعی پزشکان همیشه داروی سالبوتامول یا سایر آگونیست های کوتاه اثر را توصیه می کنند.

از نظر ایمنی نیز متخصصان تأکید دارند که سالمترول برای افرادی که آسم پایدار COPD یا تنگی نفس مرتبط با تحریکات محیطی دارند در صورتی که با استروئید استنشاقی همراه شود یکی از کم عارضه ترین داروهای بلندمدت محسوب می شود.

پزشکان همچنین تکلیف گروه های خاص را مشخص کرده اند. برای نمونه برخی متخصصان ریه اعلام کرده اند که استفاده از سالمترول در سالمندان می تواند کمک کننده باشد اما باید با پایش دقیق فشار خون و ضربان قلب انجام شود. در مورد زنان باردار نیز گفته می شود که مصرف این دارو در صورتی که پیش از بارداری توسط پزشک تجویز شده باشد و مادر برای کنترل آسم به آن نیاز داشته باشد معمولاً بدون مشکل ادامه می یابد چون کنترل نشدن آسم خطر بیشتری برای جنین دارد نسبت به مصرف دارو.

در نهایت اکثر نظرات حرفه ای اشاره می کنند که سالمترول زمانی بهترین اثر را دارد که بیمار آموزش کامل درباره نحوه استفاده از اسپری داشته باشد. متخصصان بارها گزارش کرده اند که اشتباه در تکنیک تنفسی یکی از دلایل اصلی بی اثر به نظر رسیدن داروست و با اصلاح روش استنشاق شدت علائم سرفه و خس خس به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می کند.

سالمترول یک داروی مؤثر اما نیازمند مصرف آگاهانه

سالمترول از جمله داروهایی است که نقش مهمی در کنترل بلندمدت آسم و کاهش تنگی نفس دارد و در بسیاری از بیماران باعث بهبود چشمگیر کیفیت زندگی شده است. اما نکته کلیدی اینجاست که این دارو زمانی بیشترین اثر خود را نشان می دهد که بیمار دقیقاً مطابق نسخه پزشک و همراه با یک استروئید استنشاقی مصرفش کند.

سالمترول هرگز جایگزین داروهای اورژانسی مانند سالبوتامول نیست و مصرف نادرست یا خودسرانه آن می تواند علائم بیماری را پنهان کرده و خطر حملات شدید را افزایش دهد.

اغلب متخصصان ریه و آلرژی اتفاق نظر دارند که انتخاب سالمترول باید بر اساس وضعیت ریوی شدت التهاب سن شرایط قلبی عروقی و سابقه بیماری انجام شود. همچنین ارزیابی هایی مثل اسپیرومتری یا تست های عملکرد ریه به پزشک کمک می کند تا دوز و ترکیب دارویی مناسب را تنظیم کند. بیمار نیز باید به این نکته توجه کند که تکنیک صحیح استفاده از اسپری نقشی بسیار مهم در اثربخشی دارو دارد و حتی بهترین درمان ها بدون اجرای درست نتیجه کافی نخواهند داشت.

در مجموع سالمترول دارویی قدرتمند و ایمن برای مدیریت بلندمدت آسم و COPD است اما این ایمنی و اثربخشی تنها در صورتی تضمین می شود که مصرف آن آگاهانه منظم و تحت نظر پزشک انجام شود. اگر بیمار با علائم هشداردهنده روبه رو شد اگر تنگی نفس شبانه شدیدتر شد یا اگر نیاز به اسپری اورژانسی افزایش یافت مراجعه سریع به متخصص ضروری است.

هدف نهایی درمان با سالمترول داشتن تنفس پایدارتر فعالیت روزانه راحت تر و جلوگیری از حملات ناگهانی است و این هدف زمانی محقق می شود که بیمار و پزشک در کنار هم یک برنامه درمانی دقیق و منظم را اجرا کنند.